Πάθαμε ανοσία πλέον στο κακό. Δεν μας τρομάζει πια το έγκλημα. Το συνηθίσαμε. Το ακούμε, το βλέπουμε, το διαβάζουμε καθημερινά και παντού γύρω μας. Σήμερα η 28χρονη Κυριακή, χτες άλλη, προχθές άλλος και πάει λέγοντας. Μακρά η λίστα.
Είτε αφορά γυναικοκτονία, είτε ανθρωποκτονία, είτε σε οτιδήποτε... -κτονία θέλετε! Άθελά μας... συμβιβαστήκαμε με τον πόνο, με τον φόνο, με το κακό. Οι φράσεις είναι αυτές που μας στοιχειώνουν πλέον.
Σοκαρισμένη όλη η Ελλάδα είδε το βίντεο με τον τηλεφωνικό διάλογο που είχε η άτυχη Κυριακή με αστυνομικό, δευτερόλεπτα πριν πέσει νεκρή από το μαχαίρι του αδίστακτου φονιά. «Δυο λεπτά από το τμήμα είναι το σπίτι μου», είπε...
Προσοχή στις λέξεις. Δεν την σκότωσε σε κάποιο απόμερο σημείο. Σε ένα δάσος, σε ένα χωράφι. Δεν την πέταξε από κάποιο γκρεμό. Της αφαίρεσε τη ζωή σε δημόσια θέα. Μόλις δύο λεπτά από το σπίτι της και 20 δευτερόλεπτα από την είσοδο του αστυνομικού τμήματος.
Η φράση «δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους» είναι κλισέ, αλλά και τόσο ταιριαστή στην περίπτωση. Το μεγαλύτερο χαστούκι για την ίδια την κοινωνία έρχεται όταν η κοπέλα που ζητάει βοήθεια ακούει από την άλλη γραμμή τη φράση «το περιπολικό δεν είναι ταξί»!
Η άτυχη Κυριακή ήταν ξεκάθαρη:
- Δεν ζήτησε περιπολικό για να πάει σπίτι της επειδή είχε πιει λίγο παραπάνω και δεν μπορούσε να οδηγήσει.
- Δεν ζήτησε περιπολικό επειδή δεν είχε λεφτά για ταξί.
- Δεν ζήτησε περιπολικό επειδή βαρέθηκε να περπατήσει ως το σπίτι της.
- Δεν ζήτησε περιπολικό για να κάνει... μόστρα στη γειτονιά της
- Ζήτησε περιπολικό για να ζήσει!!! Για να προστατευθεί από έναν δολοφόνο! Το είπε όσο πιο καθαρά μπορούσε!
Κι όμως δεν τα κατάφερε να ζήσει, έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, στο κέντρο μιας πόλης. Γιατί εκτός από το «μένος ενός δολοφόνου», έπρεπε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να αντιμετωπίσει και το... τέρας ενός σάπιου κράτους. Το τέρας της γραφειοκρατίας.
Στα τελευταία λεπτά της ζωής της, η Κυριακή έπρεπε να εξηγήσει και σε έναν τύπο πίσω από ένα γραφείο το τι θα γράψει ακριβώς στην... έκθεση ιδεών που έπρεπε να συντάξει για να είναι άρτιος υπηρεσιακά!
Εδώ κι ένα χρόνο μας στοιχειώνει η φράση «πάρε με όταν φτάσεις». Για εκείνα τα παιδιά που δεν πήραν ποτέ, γιατί δεν έφτασαν ποτέ. Γιατί είχαν κι αυτά να αντιμετωπίσουν μαζί με ένα ανθρώπινο λάθος και την εγκληματική διαχρονική αμέλεια ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού.
Πλέον σε αυτή τη μαύρη βίβλο των φράσεων που μας προκαλούν εφιάλτες και ντροπή προσθέστε και την επίσης σοκαριστική κι ανατριχιαστική «το περιπολικό δεν είναι ταξί»!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
