«Αν θέλετε να μπω σε λεπτομέρειες θα επανέλθω σε αυτό». Αυτός θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος για ένα κείμενο που σχολιάζει τη χθεσινή συνέντευξη του προσώπου των ημερών, του Στέφανου Κασσελάκη, στον Πάνο Χαρίτο και στο Kontra News. Και δεν το γράφω αυτό αξιολογικώ τω τρόπω.
Στην καθημερινότητά μου πάντα εκτιμώ τους ανθρώπους πού λένε «δεν ξέρω» όταν τους ρωτώ για κάτι. Η επίγνωση της άγνοιας για ένα πράγμα, σημαίνει ταυτόχρονα ότι υπάρχει πραγματική γνώση για άλλα. Το συγκεκριμένο πολύ θετικό χαρακτηριστικό βέβαια δεν ξέρω αν κολλάει στην περίπτωση ενός πολιτικού του οποίου πρακτικά η δουλειά είναι να έχει μία γενική εποπτεία όλων των πραγμάτων για τα οποία μιλά.
Όταν μιλάς για παράδειγμα για τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, είναι απαραίτητο να γνωρίζεις έστω και σε αδρές γραμμές με ποια διαδικασία θα συμβεί αυτό. Ιδίως από τη στιγμή που μιλάμε μία τολμηρή πολιτική πράξη η οποία έχει γίνει πια διαπιστευτήριο προοδευτικότητας παρά πραγματική προοπτική για το ελληνικό κράτος. Δεν είναι ο πρώτος που το λέει, θα γίνει ο πρώτος που θα το τολμήσει;
Όπως πολύ σωστά είπε και ο ίδιος ο υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, το να μην εξηγείς πώς θα κάνεις κάτι είναι πρώτα και πάνω από όλα δείγμα ελιτισμού. Και ειδικά η αριστερά πρέπει να καταπολεμήσει αυτή την τάση που έχει -σε κάποιες εκδοχές της- να βλέπει αφ’υψηλού τον απλό λαό τον οποίο θεωρητικά εκπροσωπεί.
Δεν θα είναι βόλτα στο πάρκο
Με τον Στέφανο Κασσελάκη οι τηλεθεατές χθες λογικά ήταν πολύ αυστηροί για τρεις λόγους. Πρώτον, γιατί μιλάμε για μία υποψηφιότητα τελείως ξένη για την ελληνική πραγματικότητα. Δεύτερον, γιατί είναι προφανές από την πρώτη στιγμή ότι ο άνθρωπος είναι εκπληκτικός στην επικοινωνία. Τέλος, γιατί σε πολλούς δημιουργεί μία καχυποψία το πόσο ξαφνικά έχει μπει στο προσκήνιο κάποιος που ήταν παντελώς άγνωστος μέχρι λίγες εβδομάδες πριν.
Στη χθεσινή συνέντευξη, λοιπόν, μάλλον πέρασε κάτω από τον πήχη, πήχη που ο ίδιος είχε σηκώσει πολύ ψηλά. Αυτό συνέβη γιατί απέναντί του βρήκε έναν πολύ καλά διαβασμένο δημοσιογράφο (να πιστώσουμε και στους δύο ότι είδαμε μία κανονική και σίγουρα όχι σκηνοθετημένη συνέντευξη).
Συνέβη επίσης γιατί αυτή η κυριαρχία της περίφημης μετα-πολιτικής και της εικόνας έχει όρια. Τα όρια που θέτει η παραδοσιακή, βαρετή και δύσκολη να την παρακολουθήσεις «πραγματική πολιτική». Και σε αυτόν τον τομέα ομολογουμένως χθες δεν πήραμε τις απαντήσεις που θέλαμε σκάβοντας κάτω από τη βιτρίνα της τέλειας επικοινωνίας.
Λέμε πολλά για την αριστερά στο πλαίσιο του διαρκούς αυτομαστιγώματος αλλά ομολογουμένως -και για πολλούς λόγους- είναι ο πιο δύσκολος πολιτικός χώρος για να ανθίσει η μετα-πολιτική. Είναι επομένως παραπάνω από απαραίτητο στις επόμενες του εμφανίσεις, ο Στέφανος Κασσελάκης να «μπει σε λεπτομέρειες» προκειμένου να καταλάβουμε τελικά τι είναι και τι αντιπροσωπεύει η υποψηφιότητά του. Δεν το εννοώ με όρους bussiness plan, το εννοώ με όρους ιδεολογίας.
Αν βέβαια θάψουμε μία υποψηφιότητα μετά από μία τηλεοπτική εμφάνιση η οποία (εμείς κρίνουμε) δεν ήταν τόσο καλή, θα μπούμε στο παιχνίδι της μετα-πολιτικής. Ο Στέφανος Κασσελάκης θα έχει πολλές ακόμη ευκαιρίες να εξειδικεύσει όσα λέει και να διανθίσει κάποιες ομολογουμένως καλές ιδέες που μπορεί να βρει κανείς στο πρόγραμμά του με ένα συγκροτημένο ιδεολογικό πλαίσιο. Παλιά η διαδικασία ήταν η αντίστροφη αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει.
Μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί του. Μπορεί το βιογραφικό του να σε κάνει να ελπίζεις ή από την άλλη να σε κάνει ιδιαίτερα καχύποπτο. Το βέβαιο είναι πως είναι απαραίτητο για την ίδια τη δημοκρατία να μην είναι ο δρόμος προς τη θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μία «βόλτα στο πάρκο» που λένε και οι Αμερικάνοι.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
