Αν κάποιος τέλη Μάη του 2004 έλεγε πως η Εθνική Ελλάδας θα κατακτήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που θα ξεκινούσε μερικές εβδομάδες αργότερα, το πιθανότερο είναι πως όλοι θα γελούσαν μαζί του. Βασικά θα γελούσαν μαζί του αν έλεγε πως θα περάσει τη φάση των ομίλων. Εδώ που τα λέμε, ίσως να γελούσαν μαζί του ακόμα και αν τους έλεγε πως θα κάνει 1-2 νίκες. Και όμως. Το θαύμα έγινε. Το «Πειρατικό» κούρσεψε οτιδήποτε βρέθηκε στον διάβα του, έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης και εκεί, μια ημέρα σαν σήμερα, ολοκλήρωσε μια αθλητική εποποιία που όμοια της δύσκολα θα ξαναζήσουμε.
Ο δρόμος προς το «τιμημένο»
Όλα ξεκίνησαν με την κλήρωση των ομίλων. Η ομάδα του Όττο Ρεχάγκελ ήθελε έναν όμιλο που να αφήνει περιθώρια για ελπίδες. Ούτε καν! Η κληρωτίδα «στέλνει» αντιπάλους τη διοργανώτρια Πορτογαλία του 19χρονου Κριστιάνο Ρονάλντο, του Φίγκο, του Ρούι Κόστα και του Ντέκο, την Ισπανία των «φονιάδων» Ραούλ και Μοριέντες και την πάντα επικίνδυνη Ρωσία.
Πρώτο ματς, στις 12 Ιουνίου 2004, με την Πορτογαλία στο Ντραγκάο, στην πρεμιέρα της διοργάνωσης. Το κλίμα πανηγυρικό για τους Ίβηρες αλλά πριν καλά – καλά καταλάβουν τι γίνεται βρίσκονται να χάνουν με 2-0. Το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν οι Πορτογάλοι είναι να μειώσουν στις καθυστερήσεις αλλά, πλέον, το πουλάκι είχε πετάξει. Κακά τα ψέματα, με το σφύριγμα της λήξης, όλοι είχαν την αίσθηση πως η Ελλάδα πέτυχε το στόχο της στη διοργάνωση. Είχε κάνει μια νίκη. Αυτή, ήταν η πρώτη νίκη της σε τελική διοργάνωση, μιας που στην πρώτη συμμετοχή της σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το Euro 1980, είχε καταφέρει να αποσπάσει μόλις μία ισοπαλία από τη Δυτική Γερμανία, μετά τις ήττες από Ολλανδία και Τσεχοσλοβακία.
Δεύτερο ματς με την Ισπανία. Ο Μοριέντες σκοράρει αλλά ο Χαριστέας ισοφαρίζει. Το ματς τελειώνει. Η Ελλάδα είχε πάρει μια χρυσή ισοπαλία που την έστελνε στην επόμενη φάση ακόμα και αν έχανε με ένα γκολ διαφορά στο τελευταίο ματς με την αδιάφορη Ρωσία. Βρε μπας;
Στο ματς με τους Ρώσους όλα πήγαν στραβά και ήδη στο 17ο λεπτό η Ελλάδα έχανε με 2-0. Όνειρο ήταν και πάει, η πρόκριση. Ο Ζήσης Βρύζας, όμως, είχε άλλη άποψη. Μειώνει πριν βγει το ημίχρονο και όλα πάλι είναι ανοιχτά. Τελικά, η άμυνα χαρίζει την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Αντίπαλος στους «8» η υπέρλαμπρη Γαλλία του Ζιντάν, του Ανρί, του Βιεϊρά. Ο Χαριστέας, όμως, κάνει του κεφαλιού του και στέλνει την Ελλάδα στους «4» εκθρονίζοντας τους πρωταθλητές Ευρώπης Γάλλους που ήταν ακόμα σοκαρισμένοι όταν τελείωσε ο αγώνας.
Στα ημιτελικά η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Τους φοβερούς και τρομερούς Τσέχους του Πάβελ Νέντβεντ, του Γιαν Κόλερ, του Τόμας Ροσίτσκι, και του Μίλαν Μπάρος. Ήταν το δυσκολότερο ματς για την εθνική (συμπεριλαμβανομένου και του τελικού). Οι Τσέχοι είναι υποψιασμένοι και «βουτάνε από το λαιμό» την παρέα του Ζαγοράκη. Τα δοκάρια, η άμυνα και ο Νικοπολίδης σώζουν την κατάσταση και στέλνουν το ματς στην παράταση. Το Euro του 2004 ήταν η τελευταία διοργάνωση που ίσχυσε το silver goal. Αν κάποια ομάδα, δηλαδή, σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης και δεν ισοφαριζόταν, τότε το παιχνίδι θα τελείωνε χωρίς να παιχτεί το δεύτερο ημίχρονο του έξτρα χρόνου. Αυτό έκανε και η Ελλάδα. Το έκανε με κεφαλιά ο Δέλλας στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης. Σαν golden goal. Οι Τσέχοι δεν πρόλαβαν να κάνουν ούτε σέντρα. Με το σφύριγμα της λήξης, έμειναν αποσβολωμένοι να προσπαθούν να καταλάβουν τι τους βρήκε.
«Γεννημένοι» την 4η Ιουλίου
Η ομάδα του Ρεχάγκελ είχε κάνει τα πάντα και βρισκόταν ήδη εκεί που δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως θα φτάσει. Το απόλυτο αουτσάιντερ όχι απλά έφτασε στον τελικό αλλά τρόμαζε τους διοργανωτές Πορτογάλους αν και οι περισσότεροι στη χώρα της Ιβηρικής ετοιμαζόντουσαν να πανηγυρίσουν, μέσα στην έδρα τους, την κατάκτηση του Euro 2004. Πόσο πιθανό ήταν, μέσα σε ένα μήνα, να χάσουν για δεύτερη φορά από την Ελλάδα; Ποιος να το πίστευε;
Το παιχνίδι ξεκινάει με την Πορτογαλία να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά να μην κάνει αυτό που θα λέγαμε την κλασική φάση για γκολ. Πιέζει, μεν, χωρίς προβλήματα για τον Αντώνη Νικοπολίδη και την άμυνα του, δε.
Και όσο τα λεπτά κυλούσαν τόσο η γαλανόλευκη αυτοπεποίθηση μεγάλωνε και μαζί της άρχιζε δειλά - δειλά η αναζήτηση του πολυπόθητου γκολ. Το ημίχρονο έφυγε και έμεναν ακόμα 45 λεπτά όπου όλα θα μπορούσαν να γίνουν. Οι Πορτογάλοι δεν ήταν φόβητρο και είχαν αρχίσει να βλέπουν τους εφιάλτες της πρεμιέρας να «ξυπνούν». Έκαναν επιθέσεις αλλά είχαν το μυαλό τους στην άμυνα.
Στο 57ο λεπτό, ο Γιούρκας Σεϊταρίδης κερδίζει κόρνερ από παρέμβαση του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Μπασινάς στήνει την μπάλα στη γωνία. Εκτελεί με στόχο το κεφάλι του Χαριστέα. Εκείνος σηκώνεται και...
Τα όσα ακολούθησαν δύσκολα μπορεί να τα περιγράψει κάποιος. Οι πανηγυρισμοί. Η αγωνία. Το «Άλαμο» της ελληνικής άμυνας. Το τελευταίο σφύριγμα του Μερκ ηχεί σαν… μελωδία στα αυτιά όλων. Το «πειρατικό» έχει καταφέρει να αντισταθεί μέχρι τέλους και φεύγει με «λάφυρο» το βαρύτιμο τρόπαιο. Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης! «Στον έβδομο ουρανό, όλοι αδέρφια» που φώναζε με φωνή... Παπαφλέσσα ο Κώστας Βερνίκος που μετέδιδε το ματς για λογαριασμό της ΕΡΤ. Το κλάμα του Ρονάλντο. Η κούπα. Τα γλέντια. Μια ολόκληρη χώρα στους δρόμους. «Δεν περιγράφω άλλο», που έλεγε και ο εκστασιασμένος Γιώργος Χελάκης στη ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα.
Για την ιστορία και μόνο:
Πορτογαλία (Λουίς Φελίπε Σκολάρι): Ρικάρντο, Αντράντε, Κοστίνια (60’ Ρούι Κόστα), Φίγκο, Παουλέτα (74’ Νούνο Γκόμες), Μιγκέλ (43’ Φερέιρα), Νούνο Βαλέντε, Καρβάλιο, Ρονάλντο, Μανίς, Ντέκο.
Ελλάδα (Ότο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (76’ Βενετίδης), Χαριστέας, Φύσσας, Βρύζας (81’ Παπαδόπουλος), Καψής, Κατσουράνης.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
