Οι λεγόμενοι «νατουραλιζέ» βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια στο μπασκετικό προσκήνιο και συνήθως απασχολούν πιο «ζεστά» την επικαιρότητα λίγο πριν και κατά την διάρκεια μεγάλων διοργανώσεων. Στην Ελλάδα, είδαμε προσφάτως τον Τεξανό περιφερειακό, Τόμας Γουόκαπ, ο οποίος ανήκει από το καλοκαίρι του 2021 στον Ολυμπιακό, να πολιτογραφείται Έλληνας και να αποκτά δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική Ομάδα.
Πρόκειται για μια κίνηση που συνηθίζεται στο μπάσκετ, αφού ο Γουόκαπ δεν είναι ούτε ο πρώτος, αλλά ούτε κι ο τελευταίος σαφώς, που θα ενισχύσει την Εθνική Ομάδα μιας χώρας από την οποία δεν έχει καταβολές. Εξάλλου, οι άτυπες «υποκατηγορίες» των «νατουραλιζέ» είναι διάφορες.
Υπάρχουν παίκτες που αποκτούν ένα διαβατήριο γιατί έχουν ρίζες από τη συγκεκριμένη χώρα. Άλλοι, πάλι, δεν έχουν καθόλου, όμως αγωνίζονται για καιρό σε σύλλογο της χώρας (γνωστά παραδείγματα οι Ντίξον, Λάρκιν και Γουίλμπεκιν στη Τουρκία), ενώ υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις όπου ο παίκτης δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη χώρα που καλείται να εκπροσωπήσει, ούτε κι έχει αγωνιστεί ποτέ σε σύλλογο της. Κάτι σαν... μεταγραφή, δηλαδή.
Σε ένα ποτ πουρί των παραπάνω, ακολουθεί μια «πεντάδα» με Αμερικανούς παίκτες ευγνωσμένης αξίας που κλήθηκαν να στελεχώσουν πραγματικά αδύναμες Εθνικές Ομάδες, με τον «6ο παίκτη» της... ομάδας, να αποτελεί μια ξεχωριστή, αλλά όχι τόσο σπάνια, κατηγορία (αφού υπάρχει σύνδεση με τη συγκεκριμένη χώρα).
Μπράιαντ Ντάνστον - Αρμενία
Αν κάποιος επιχειρήσει να μετρήσει τα παιχνίδια που έχει δώσει ο Ντάνστον ως επαγγελματίας στην καριέρα του, θα πάθει ίλιγγο, αφού θα διαπιστώσει πως είναι περισσότερα από 700! Προφανώς έχει πάρα πολλά στην Ευρωλίγκα, το τουρκικό (Αναντολού Εφές), αλλά και το ελληνικό πρωτάθλημα (Άρη, Ολυμπιακό). Γνωρίζατε όμως πως ο 37χρονος σέντερ έχει αγωνιστεί και σε εθνικό επίπεδο με τα χρώματα της Αρμενίας;
Οι συμμετοχές του είναι λιγοστές, ωστόσο από το 2016 ο δις πρωταθλητής Ευρώπης με την Εφές, είναι επισήμως κάτοχος του αρμενικού διαβατηρίου. Μάλιστα πριν επτά χρόνια είχε συμμετάσχει στο «Ευρωμπάσκετ Μικρών Χωρών», όπου αντιμετώπισε… μπασκετομάνες όπως η Ιρλανδία, η Ουαλία κι η Ανδόρρα.
Πάντως, ο Ντάνστον δεν είχε φλερτ μόνο με την Αρμενία. Ένα χρόνο νωρίτερα, δεν είχε προλάβει τις προθεσμίες για να πολιτογραφηθεί Σλοβένος και να παίξει στο Ευρωμπάσκετ του 2015. Θα μπορούσε, δηλαδή, κάλλιστα να είναι συνοδοιπόρος των Ντόντσιτς και Ντράγκιτς στις μεγάλες διοργανώσεις, αλλά… οδηγήθηκε στο -κατα τα λοιπά όμορφο- Γιερεβάν.
Ντάλας Μουρ - Αλβανία
Ο έμπειρος άσος δε φορά μόνο τα κόκκινα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά κι εκείνα της Εθνικής Αλβανίας! Με καταγωγή από τη Φλόριντα, ο Μουρ έγινε κάτοχος του αλβανικού διαβατηρίου πριν από πέντε χρόνια, προκειμένου να ενισχύσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της γειτονικής χώρας στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ.
Ο 29χρονος «κοινοτικός» έχει αγωνιστεί σε συλλογικό επίπεδο σε Ιταλία, Ρωσία, Ισραήλ, Σερβία, Γαλλία και Κίνα, αλλά ποτέ στην Αλβανία, ούτε κι έχει ρίζες στη χώρα. Παρ’ όλα αυτά είναι εξαιρετικά συνεπής στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις με τους «κόκκινους» και -σχεδόν μόνιμα- πρωταγωνιστεί ως πρώτος σκόρερ.
Αντρέι Μπλατς - Φιλιππίνες
Δεν αποκλείται να θυμάστε τον δυναμικό -παλαίμαχο πλέον- σέντερ στο Παγκόσμιο του 2014 στην Ισπανία, όπου αντιμετώπισε την «Επίσημη Αγαπημένη» μας ως μέλος της Εθνικής Ομάδας των Φιλιππινών. Μα για μια στιγμή, τι δουλειά είχε ένας «βέρος» Νεοϋορκέζος παίκτης των 600 αγώνων στο NBA με τις Φιλιππίνες;
Λίγους μήνες πριν την εν λόγω διοργάνωση, ο Μπλατς ήταν ο «εκλεκτός» νατουραλιζέ των Ασιατών για το Μουντομπάσκετ, λαμβάνοντας με συνοπτικές διαδικασίες την υπηκόοτητα. Συνεργάστηκε μάλιστα και με τον άλλοτε προπονητή του ΠΑΟΚ, Ταμπ Μπόλντγουιν, κι η αλήθεια είναι πως η σχέση του με τη χώρα δεν έληξε το καλοκαίρι του 2014, καθώς συνέχισε να βοηθά την ομάδα και σε άλλες περιστάσεις.
Χαρακτηριστική στιγμή αποτέλεσε, προς το φινάλε της καριέρας του, ο viral καβγάς σε προκριματικό αγώνα των Φιλιππινών με την Αυστραλία, όπου η κατάσταση ξέφυγε για τα καλά. Για του λόγου το αληθές:
Θαντ ΜακΦάντεν - Γεωργία
Μπορεί να βαδίζει στα 36 του χρόνια, όμως διανύει δεύτερη νιότη, με τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του να ξεκινούν μετά τα 30 του.
Ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ και της Κύμης κάνει εσχάτως εξαιρετικές σεζόν στο ισπανικό πρωτάθλημα, ενώ τον βλέπουμε να ηγείται με την εμπειρία του και στην Εθνική Γεωργία του κόουτς Ηλία Ζούρου.
Απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής με τη χώρα το καλοκαίρι του 2018, έχοντας τακτοποιήσει λίγο καιρό νωρίτερα τα γραφειοκρατικά ζητήματα όσο βρισκόταν στην ομάδα της Κύμης. Είναι γεγονός πως οι παραγωγικές του εμφανίσεις με τη Γεωργία ανέβασαν τη χρηματιστηριακή του αξία, με αποτέλεσμα να τον εδραιώσουν στο υψηλό επίπεδο της ισπανικής Λίγκας.
Ο αειθαλής σκόρερ από το Μίσιγκαν, μάλιστα, συνέβαλλε τα μέγιστα στην πρόσφατη πρόκριση της Γεωργίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023, για πρώτη φορά στην ιστορία της!
Τζόρνταν Ντέιβις - Αζερμπαϊτζάν
Γεννημένος στο Λας Βέγκας, με κολλεγιακή καριέρα στο Κολοράντο, αλλά… διεθνής με το Αζερμπαϊτζάν! Ένα ομολογουμένως μοναδικό πάντρεμα.
Βέβαια, το εντυπωσιακό με την περίπτωση του νυν παίκτη του Αμβούργου και πρώην της Μούρθια (2020-23) είναι πως χρήστηκε διεθνής πολύ πριν γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας!
Βλέπετε, ήταν απλά δευτεροετής στο Κολοράντο, όταν στα 19 του τον πλησίασε η ομοσπονδία του Αζερμπαϊτζάν για να του προσφέρει διαβατήριο και θέση στις εθνικές ομάδες.
Έτσι, ο Ντέιβις έκανε ντεμπούτο -ως Αζέρος- όχι με την Ανδρών, αλλά με την U20 της χώρας, στο πανευρωπαϊκό νέων του 2017. Το δίχως άλλο, πρόκειται -μάλλον- για τον πιο ταλαντούχο Αζέρο παίκτη που γνωρίζουμε.
Έρικ Μέρφι - Φινλανδία
Μπορεί να μην έχει αγωνιστεί ποτέ σε σύλλογο της Φινλανδίας και να βρίσκεται πολλά χιλιόμετρα μακριά της (τα τελευταία χρόνια παίζει αδιάκοπα στην Κορέα), παρ' όλα αυτά ο Μέρφι είναι εδώ και περίπου δέκα χρόνια ένας απ' τους πιο συνεπείς διεθνείς της χώρας.
Ο πατέρας του, Τζέι, υπήρξε για τέσσερις σεζόν NBAer (Κλίπερς, Μπούλετς) στα 80s, όμως αυτό που δε γνωρίζουν πολλοί είναι πως η μητέρα του, Πάϊβι, ήταν παίκτρια της Εθνικής Φινλανδίας από το 1988 ως το 1994!
Ο 33χρονος φόργουορντ, ο οποίος γεννήθηκε στην Λιόν της Γαλλίας, καθώς το 1990 ο πατέρας του έπαιζε στη τοπική Βιλερμπάν, απέκτησε το φινλανδικό διαβατήριο μόλις στα 23 του, αξιοποιώντας φυσικά τις ρίζες από την πλευρά της μητέρας του.
Τον έχουμε δει μεταξύ άλλων σε Μπουλς, Μπεσίκτας, Στρασμπούρ, Νταντέρ, Φρανκφούρτη και Μανρέσα, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι περισσότερο αναγνωρίσμος με τα κυανόλευκα της Φινλανδίας, έχοντας συμμετάσχει μεταξύ άλλων σε δύο Ευρωμπάσκετ κι ένα Παγκόσμιο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
