Το τοπίο μοιάζει και είναι ειδυλλιακό. Λευκή άμμος, απότομοι, κοφτεροί βράχοι, μαγευτικά γαλάζια, πεντακάθαρα νερά και στη μέση της παραλίας το κουφάρι ενός πλοίο. Σκελετωμένο πια, σκουριάζει και «αργοπεθαίνει» δίνοντας μάχη με τον χρόνο. «Μέσα» σε αυτό το ατσαλένιο κουφάρι, ωστόσο, υπάρχει και μια ιστορία η οποία έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να την κάνουν μια επιτυχημένη ταινία δράσης του Χόλιγουντ. Ιταλική μαφία, λαθραία τσιγάρα πασίγνωστων καπνοβιομηχανιών, διαφωνίες στο μοίρασμα, αιχμαλωσία επιβατών και όπλα είναι μερικά μόνο από αυτά τα στοιχεία. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν την ιστορία του πλοίου «Παναγιώτης» που μια ημέρα σαν σήμερα ναυάγησε στη Ζάκυνθο.
Το πλοίο «φάντασμα» και το ναυτικό ατύχημα
Το 450 τόνων, 48 μέτρων μήκους και 8 μέτρων πλάτους πλοίο, «γεννήθηκε», το 1937 στη Σκωτία. Εκεί ναυπηγήθηκε με το όνομα «Saint Bedan». Το 1964 περνά σε ελληνικά χέρια (Μ. Γκιγκιλίνης) και μετονομάζεται σε «Μερόπη». Δύο χρόνια αργότερα αλλάζει ιδιοκτησία και μετονομάστηκε σε «Χάρις» από τον νέο του ιδιοκτήτη Ν. Κάλφα. Το 1975 μεταπωλείται για τρίτη φορά και αλλάζει το όνομά του σε «Παναγιώτης» από την πλοιοκτήτρια εταιρεία «P. Lisicatos & Company» με έδρα τον Πειραιά. Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1980 το πλοίο, που ανήκε στον Κεφαλονίτη Χαράλαμπο Κομποθέκρα – Κοτσωρό, και είχε πλήρωμα, επίσης, από την Κεφαλονιά, έχει ξεκινήσει ένα ακόμα ταξίδι του.
Βέβαια, τα τελευταία ταξίδια του «Παναγιώτη» μόνο νόμιμα δεν ήταν. Είχε μετατραπεί σε ένα λαθρεμπορικό το οποίο μετέφερε λαθραία τσιγάρα για λογαριασμό της Ιταλικής μαφίας. Το τελευταίο ταξίδι του «Παναγιώτη» ξεκίνησε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980 από το Αργοστόλι με τελικό προορισμό το λιμάνι του Πειραιά. Ενώ το καράβι έχει ξεκινήσει ο καπετάνιος ενημερώνει το λιμεναρχείο πως τελικά δεν πάει στον Πειραιά αλλά στην... Τυνησία! Στην πραγματικότητα στα μέσα της διαδρομής το «Παναγιώτης» θα παραλάμβανε από το πλοίο «SanGeorgio», σημαία Ισπανίας, περίπου 2.000 κιβώτια λαθραίων τσιγάρων (η αξία του φορτίου εκτιμήθηκε στα 30 εκατομμύρια δραχμές) τα οποία στη συνέχεια θα ξεφόρτωνε σε μικρά ιταλικά σκάφη που άνηκαν στη μαφία, ανοιχτά της Νάπολης.
Πάνω στο «Παναγιώτης» επέβαιναν επτά άτομα πλήρωμα. Υπήρχαν, ωστόσο, και δυο ακόμα επιβάτες. Ήταν δυο μέλη της μαφίας που επέβλεπαν πως το ταξίδι θα πάει καλά. Το θέμα, ωστόσο, είναι πως δεν πήγε καθόλου καλά. Και αυτό γιατί πλοιοκτήτης και καπετάνιος αποφάσισαν να γυρίσουν στην Ελλάδα και να πουλήσουν εκείνοι το πολύτιμο φορτίου. «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη» που έλεγε και ο Σπύρος Καλογήρου. Οι δυο μαφιόζοι, ωστόσο, κατάλαβαν πως η πορεία δεν είναι προς την Ιταλία και ζήτησαν εξηγήσεις. Ο καπετάνιος τους είπε πως αυτή την εντολή είχε καθώς δεν είχαν πληρώσει τα ναύλα. Τότε ο ένας μαφιόζος τον απειλεί και του λέει πως θα την πληρώσει η οικογένεια του, οπότε ο καπετάνιος με την απειλή όπλου, κλειδώνει τους δυο μαφιόζους μέσα σε μια καμπίνα.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις, μάλιστα, ο καπετάνιος φώναζε πως είναι... μεγάλος πειρατής και πως θα τους δείξει τι θα πάθουν! Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πως από την αρχή του ταξιδιού το «Παναγιώτης» αντιμετώπιζε μηχανικά προβλήματα αλλά μέσα σε εκείνον τον πανικό κανείς δεν έδωσε σε αυτό μεγάλη σημασία. Παράλληλα, με τα πέρα – δώθε τελείωναν και τα καύσιμα αλλά ούτε και σε αυτό έδωσε κανείς σημασία. Και μέσα σε όλα αυτά όταν το μότορσιπ βρισκόταν ανοιχτά της Ζακύνθου έπεσε σε φουρτούνα με ισχυρούς βορειοδυτικούς ανέμους. Ξαφνικά, μέσα στη νύχτα ακούστηκε μια δυνατή έκρηξη. Η μηχανή του πλοίου είχε... «παραδώσει πνεύμα» και ο «Παναγιώτης», ακυβέρνητος, πλέον, συνέχιζε το ταξίδι του.
Το ναυάγιο που δημιούργησε ένα τουριστικό αξιοθέατο
Οι ισχυροί άνεμοι πήγαιναν το ακυβέρνητο πλοίο στα βράχια. Ο καπετάνιος ούτε SOS δεν μπορούσε να εκπέμψει αφού οι μπαταρίες του ασύρματου δεν είχαν ισχύ! Τελικά, το πλοίο βγήκε στη στεριά. Στην παραλία Άγιος Γεώργιος που έμελε να αλλάξει για πάντα το όνομα της και να μετατραπεί στο διάσημο «ναυάγιο της Ζακύνθου» που κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου δέχεται μέχρι και 4000 άτομα την ημέρα! Σύμφωνα, μάλιστα, με το υπουργείο Τουρισμού το ναυάγιο θεωρείται τουριστικός πόρος εθνικής σημασίας, καθώς αποτελεί τον δεύτερο σε επισκεψιμότητα και αναγνωρισιμότητα τουριστικό προορισμό στην Ελλάδα! Όταν το πλοίο προσάραξε, το αμπάρι το άνοιξε στα δυο και οι χιλιάδες κούτες με τσιγάρα έπεσαν στη θάλασσα, με τους κατοίκους της περιοχής να πηγαίνουν μέχρι εκεί για να τα μαζέψουν.
Σύμφωνα με έναν αστικό μύθο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια κανείς στη Ζάκυνθο δεν χρειάστηκε να αγοράσει τσιγάρα. Νόμιμα, τουλάχιστον! Ένα πολύ μικρό μέρος του λαθραίου φορτίου έφτασε στα χέρια του Λιμενικού. Όλοι οι επιβαίνοντες στο πλοίο κατάφεραν αρχικά να διαφύγουν αλλά μετά από λίγες ημέρες συνελήφθησαν όλοι και μαζί με τον πλοιοκτήτη οδηγήθηκαν σε δίκη. Οι δυο Ιταλοί μαφιόζοι απελάθηκαν. Ακολούθησε λεηλασία του πλοίου, μέχρι που έμεινε ένα κουφάρι το οποίο κατατρώνε η αλμύρα, η βροχή και ο αέρας. Με την πάροδο του χρόνου, τα κύματα συσσώρευσαν άμμο και βότσαλα μεγαλώνοντας την παραλία και διαμορφώνοντάς την όπως είναι σήμερα.
Στην αρχή οι κάτοικοι είχαν θορυβηθεί εξαιτίας της περιβαλλοντολογικής καταστροφής που πίστευαν πως θα δημιουργούσε το συγκεκριμένο καράβι με το φορτίο του, και κατ' επέκταση και στον τουρισμό του νησιού. Όμως λίγο καιρό μετά αποτέλεσε πόλο έλξης για τουρίστες εγχώριους και μη, ενώ κατατάσσεται στις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας και του κόσμου. Τρία χρόνια μετά, το 1983, έγινε και η αλλαγή του ονόματος της άσημης τότε παραλίας του Αγίου Γεωργίου, στο ξακουστό, πλέον, «Ναυάγιο», με τα καταγάλανα νερά που δεν λείπει από κανέναν ταξιδιωτικό οδηγό.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
