Με την επικαιρότητα να είναι ακόμα «πλημμυρισμένη» από ρεπορτάζ και αναλύσεις για τη μαφιόζικη δολοφονία του 44χρονου Βασίλη Ζαμπούνη, του επονομαζόμενου και «Ζαμπόν» στο Νέο Κόσμο, η σημερινή ημέρα φέρνει ξανά στη μνήμη ένα άλλο συμβόλαιο θανάτου που «πληρώθηκε» το 2018.
Εκείνο το συμβόλαιο θανάτου ήταν ίσως το πιο ηχηρό των τελευταίων χρόνων. Το όνομα που έγραφε πάνω ήταν βαρύ στον κόσμο της νύχτας, αλλά και σε εκείνο των φυλακών: Βασίλης Στεφανάκος!
Η δολοφονία του Στεφανάκου
Ήταν λίγο μετά τις 7 το απόγευμα της 17ης Ιανουαρίου 2018. Ο πρώην βαρυποινίτης Βασίλης Στεφανάκος βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητό του (μια θωρακισμένη BMW), έξω από την εταιρεία του στη Λεωφόρο Αθηνών 302, στο αγαπημένο του Χαϊδάρι. Τότε, δυο άτομα που επέβαιναν σε μια (όπως αποδείχθηκε αργότερα) κλεμμένη μηχανή πλησίασαν από την πλευρά του οδηγού το όχημα του Στεφανάκου, άνοιξαν την πόρτα και άδειασαν πάνω του το καλάσνικοφ που κρατούσαν.
Συνολικά 22 σφαίρες δέχθηκε το σώμα του Στεφανάκου. Οι εκτελεστές έδρασαν μπροστά σε κάμερα ασφαλείας και εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός πως ο Στεφανάκος εκείνα τα κρίσιμα λεπτά δεν είχε καμία προστασία. Προφανώς και είχαν παρακολουθήσει πολύ καλά τις κινήσεις του.
Ο Στεφανάκος πριν τη δολοφονία του βρισκόταν στο σπίτι του μαζί με τη σύζυγο και τον αδερφό του. Η μετακίνηση του με το αυτοκίνητο ήταν κατά πάσα πιθανότητα κάτι έκτακτο και ίσως θα γινόταν και σε κοντινή απόσταση και γι' αυτό τον λόγο δεν είχε μαζί του τους δυο σωματοφύλακες του. Οι δράστες θεώρησαν πως αυτή ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να δράσουν και τον πλησίασαν με το καλάσνικοφ σε μια θήκη κιθάρας.
Από τις κάμερες που κατέγραψαν τη δολοφονία φαίνεται πως υπήρχε και μια δεύτερη μηχανή, οι επιβαίνοντες στην οποία είχαν τον ρόλο της υποστηρικτικής ομάδας σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήξεραν, άλλωστε, πως ο Στεφανάκος δεν ήταν κάποιος τυχαίος.
Ο «σκληρός αρχινονός της νύχτας»
«Οι συνέπειες των πράξεων μας, μας αρπάζουν από τον λαιμό. Τους είναι αδιάφορο αν στο μεταξύ έχουμε γίνει καλύτεροι», αυτή ήταν η φράση που είχε ως «bio» ο Βασίλης Στεφανάκος στην προσωπική του σελίδα στο Facebook. Με τη δράση του απασχολούσε την Ελληνική Αστυνομία για περίπου δυο δεκαετίες.
Τον αποκαλούσαν «νονό των νονών», «αρχηγό της Greek Mafia», «ηγέτη του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα», «βασιλιά της νύχτας» και «αρχινονό». Όλους αυτούς τους «τίτλους», ωστόσο, ο Μανιάτης με το άγριο βλέμμα τους σιχαινόταν.
«Η ταύτισή μου με το οργανωμένο έγκλημα είναι η πλέον υποτιμητική ετικέτα, που δεν θα ήθελα. Το έγκλημα οργανώνεται για να εξασφαλίσει βασικά την ατιμωρησία του, άρα οργανωμένο έγκλημα σημαίνει παράνομες συναλλαγές και συνεργασία με τις Αρχές με ανεπίσημες αλληλοεξυπηρετήσεις. Δηλαδή παρακράτος.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ρομαντισμού πλέον στο οργανωμένο έγκλημα. Πρόκειται περί ατόμων χωρίς ηθικούς φραγμούς, συνεργάτες της Αστυνομίας που εκμεταλλεύονται αδύναμους ανθρώπους βασιζόμενοι στα πάθη και τις αδυναμίες τους. Κατατάσσω το οργανωμένο έγκλημα σαν το νο2 κοινωνικά άδικο σύστημα μετά την πολιτική εξουσία», είχε πει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Για την Ελληνικη Αστυνομία, ο Στεφανάκος ήταν από τους πιο σκληρούς ποινικούς. Είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 21 ετών και 3 μηνών για ηθική αυτουργία σε δολοφονία που φέρεται να διέπραξε στις 26 Αυγούστου 2006 ο Αλκέτ Ριζάι σε καφενείο στο Περιστέρι αλλά και ως ηθικός αυτουργός στην απόδραση των Ριζάι και Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό.
Το όνομά του υπήρχε στη μεγάλη υπόθεση με τα 44 εντάλματα σύλληψης ανθρώπων της νύχτας για εκβιασμούς, προστασίες και άλλα αδικήματα (2006). Κατηγορήθηκε, επίσης, για επιθέσεις με βόμβες, για τοκογλυφία, για εκβιασμούς, για προστασία, για συμβόλαια θανάτου και για ηθική αυτουργία σε δολοφονίες και αποδράσεις.
Ο Στεφανάκος έκανε πολλά χρόνια μέσα στις φυλακές, πριν αποφυλακιστεί το 2016 με τον νόμο Παρασκευόπουλου περί αποσυμφόρησης των σωφρονιστικών καταστημάτων. Δήλωνε αθώος για αυτά που είχε κατηγορηθεί και καταδικαστεί. Αθώος, αλλά όχι άγιος. Δεν αρνήθηκε ποτέ την εμπλοκή του σε παράνομες ενέργειες.
«Ας έβρισκαν αυτά που έκανα και ας με καταδίκαζαν για αυτά», έλεγε ο ίδιος χαρακτηριστικά!
Ο «φιλόσοφος των φυλακών»
Εκεί, μέσα στον σκληρό κόσμο των φυλακών, ο Στεφανάκος έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. «Στη φυλακή είμαι γιατί έπαιξα και έχασα» έλεγε. Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Λάρισα, Δομοκός και στο τέλος Κορυδαλλός μαζί με τον κολλητό του, ένα άλλο βαρύ όνομα, τον Παναγιώτη Βλαστό.
Λέγονται πολλά για την περίοδο που ο Στεφανάκος ήταν στη φυλακή. Λένε πως βοήθησε πολλά παιδιά που ήθελαν να ξεφύγουν από τα ναρκωτικά να το πετύχουν. Προστάτευε όσους ένιωθε πως ήταν ευάλωτοι και είχαν «θέματα» μέσα στη φυλακή. Αν σε προστάτευε ο Στεφανάκος, δεν είχες να φοβηθείς τίποτα. Βοηθούσε πολλούς κρατούμενους που είχαν οικονομικά προβλήματα.
Έδωσε μεγάλο αγώνα προκειμένου οι κρατούμενοι να αποκτήσουν δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Εκμεταλλευόταν το γεγονός πως οι δημοσιογράφοι τον κυνηγούσαν σαν τρελοί για μια συνέντευξη. Αυτός έδινε πολλές, έλεγε αυτά που έπρεπε και μπορούσε να πει και στη συνέχεια αναφερόταν στα αιτήματα των κρατουμένων.
«Οι φυλακισμένοι είναι κομμάτια της κοινωνίας – από εκεί προέρχονται. Αλλά και την κοινωνία πληγώνουν, είτε με τις πράξεις είτε με τα βάσανά τους. Στο συντριπτικό ποσοστό είναι άτομα που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία για ομαλή ζωή ή για μόρφωση.
Θα έπρεπε να τους βοηθήσει η πολιτεία να καταλάβουν το πρόβλημα και τις πηγές του. Αυτό, όμως, θα ήταν αυτοκτονικό για το σύστημα που βαφτίζεται πολιτεία, διότι θα μετέτρεπε τους ποινικούς κρατούμενους σε πολιτικούς κρατούμενους και τότε ναι μεν η κοινωνία δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, θα είχαν όμως οι εκφραστές του συστήματος που κυβερνά.
Οπότε τον αφήνουν ως έχει, διότι εξυπηρετεί απόλυτα και παντοιοτρόπως, για παράδειγμα να απολύουν σχολικούς φύλακες και να προσλαμβάνουν εξωτερικούς φρουρούς, να διώχνουν δασκάλους και γιατρούς και να προσλαμβάνουν αστυνομικούς», είχε πει σε μια από τις συνεντεύξεις του.
Ο Βασίλης Στεφανάκος ήταν αριστερός. Αγαπούσε τους αναρχικούς και ειδικότερα τα φυλακισμένα μέλη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Για την ΕΛΑΣ ο Βασίλης Στεφανάκος ήταν η απόδειξη της θεωρίας των συγκοινωνούντων δοχείων. Ειδικά μετά την αποκάλυψη της συμμετοχής του στην οργάνωση του σχεδίου απόδρασης «Γοργοπόταμος» που αφορούσε την ανατίναξη του εξωτερικού μαντρότοιχου των φυλακών Κορυδαλλού.
«Δεν θα ερμηνεύσω τους φίλους μου. Τις ερμηνείες θα τις κάνουν οι αστυνόμοι και οι αστυνομικοί συντάκτες. Εγώ απλά λυπήθηκα που θα παραμείνουν τα αετόπουλα στα κλουβιά (σ.σ. οι Πυρήνες). Όσο για τα συγκοινωνούντα δοχεία, θα σας θυμίσω ότι ο Πασκάλ αναφέρεται σε υγρά, λύματα, ακαθαρσίες, χολή κτλ. Αυτά αφορούν άλλες παρέες.
Τα συναισθήματα, τα ψυχικά αποθέματα και η αξιοπρέπεια επικοινωνούν στην ατμόσφαιρα. Δε συγκοινωνούν με δοχεία», έλεγε ο ίδιος και πρόσθετε: «Τους καμαρώνω αλλά δεν συμφωνώ μαζί τους».
Ο Στεφανάκος αγαπούσε πολύ το διάβασμα (ιδιαίτερα τον Βάρναλη), την οικογένειά του, τα σκυλιά του και είχε και ένα blog με την ονομασία «Οι Αόρατοι» όπου μέσα εκεί μπορεί κανείς να βρει ακόμα και σήμερα τις περισσότερες από τις συνεντεύξεις που είχε δώσει αλλά και πολλές δικές του αναλύσεις για διάφορα θέματα.
Η τελευταία δημοσίευση έχει τίτλο: «Υπολογίζω τους πάντες, αλλά δε φοβάμαι».
Η πένα, ο Ζαφείρης Μελάς και ο Άκης Τσοχατζόπουλος
Για τον Βασίλη Στεφανάκο υπάρχουν διάφοροι αστικοί μύθοι. Θα αναφερθούμε σε δυο επειδή είναι οι πιο χαρακτηριστικοί. Μια φορά ο Στεφανάκος βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητό του. Τον έπιασε κόκκινο φανάρι και σταμάτησε. Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο. Από πίσω του πήγε και σταμάτησε ένα άλλο. Όταν το φανάρι άναψε πράσινο, ο Στεφανάκος έστελνε ένα μήνυμα στο κινητό του και δεν αντιλήφθηκε πως έπρεπε να ξεκινήσει.
Τότε ο οδηγός του πίσω αυτοκινήτου άρχισε να κορνάρει με ένταση. Έβγαλε, μάλιστα, το κεφάλι του έξω από το παράθυρο και είπε σε έντονο ύφος στον Στεφανάκο να ξεκινήσει και συνόδευσε αυτή τη φράση με τη.... γνωστή, παραδοσιακή, ελληνική βρισιά. Τότε ο Στεφανάκος, τράβηξε χειρόφρενο, κατέβηκε από το όχημά του και πήγε στο πίσω αυτοκίνητο.
Ευτυχώς, για τον άλλο οδηγό εκείνη την ώρα δεν οπλοφορούσε. Είχε μόνο μια πένα μαζί του την οποία χρησιμοποίησε σαν όπλο για να τον τραυματίσει και να του «εξηγήσει» για ποιον λόγο δε θα πρέπει να βρίζει.
Χρόνια αργότερα ο Στεφανάκος είχε εξομολογηθεί σε έναν δημοσιογράφο πως από τότε έβαλε εκείνη την ματωμένη πένα μέσα σε μια μικρή, διάφανη, πλαστική σακούλα και την είχε πάντα μαζί του προκειμένου να του θυμίζει για ποιον λόγο δεν θα πρέπει να χάνει την ψυχραιμία του.
Η δεύτερη ιστορία έχει να κάνει περισσότερο με τη φήμη του Στεφανάκου. Η αγαπημένη του συνήθεια ήταν να πηγαίνει στο χωριό του στη Μάνη και να κάθεται μαζί με τους συγχωριανούς του στο καφενείο και να πίνουν τσίπουρα. Μια από αυτές τις φορές ο Στεφανάκος είχε έρθει στο κέφι και ζήτησε από τον ιδιοκτήτη να βάλει τραγούδια του Ζαφείρη Μελά. Όσο περνούσε η ώρα και το κέφι μεγάλωνε τόσο περισσότερο Ζαφείρη Μελά ζητούσε να ακούσει ο Στεφανάκος.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, ένας από τους θαμώνες του μαγαζιού με έντονο ύφος (και προφανή άγνοια κινδύνου) είπε στον καφετζή «μα, ποιος επιτέλους είναι αυτός που μας έχει ζαλίσει συνέχεια με τον Μελά και τον Μελά».
Για να προλάβει τα χειρότερα κάποιος που βρισκόταν κοντά στην παρέα του Στεφανάκου, πήγε στον θαμώνα και του εξήγησε πως το ζητάει ο Βασίλης ο Στεφανάκος. Τότε ο κύριος εκείνος σηκώθηκε από τη θέση του, πλήρωσε αυτά που είχε πάρει και χωρίς να πει την παραμικρή κουβέντα έφυγε από το καφενείο!
Τέλος, ένας άλλος αστικός μύθος, λέει πως μια φορά μέσα στη φυλακή ο Στεφανάκος «έπεσε» πάνω στον Άκη Τσοχατζόπουλο. Οι δυο τους αντάλλαξαν κάποια γαλλικά και στο τέλος ο Στεφανάκος γρονθοκόπησε άσχημα τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ και χρειάστηκε να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι προκειμένου να τον πάρουν από τα χέρια του.
Το περιστατικό αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, ωστόσο, ο τόσο ο Στεφανάκος όσο και ο ίδιος ο Τσοχατζόπουλος το είχαν διαψεύσει με τον πρώτο, μάλιστα, να απειλεί με μηνύσεις όσους επέμεναν πως ήταν πραγματικό περιστατικό.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
