Το καλοκαίρι του 1969 οι εθνικές ομάδες έδιναν μάχη για την πρόκρισή τους στα τελικά του μουντιάλ του Μεξικού που θα γινόταν την επόμενη χρονιά. Μόνο που ανάμεσα σε Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρα αυτή η μάχη δεν έγινε μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και όχι μόνο με ποδοσφαιρικούς όρους. Κάποια στιγμή τον πρώτο λόγο είχαν οι σφαίρες και τα τανκς. Οι δυο χώρες βρέθηκαν σε εμπόλεμη κατάσταση για περίπου 100 ώρες. Τόσο κράτησε ο πόλεμος που στέρησε τη ζωή σε περίπου 3.000 ανθρώπους.
Η τριπλή μάχη για την πρόκριση
Στα προκριματικά για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα γινόταν το 1970 στο Μεξικό η Ονδούρα είχε τερματίσει πρώτη στον 1ο όμιλο και το Ελ Σαλβαδόρ ήταν πρώτο στον 3ο όμιλο. Οι δύο διασταυρώθηκαν με τον νικητή της διπλής αναμέτρησης να βρίσκεται μια «ανάσα» από την πρόκριση στο Μουντιάλ.
Στον πρώτο αγώνα η Ονδούρα επικράτησε με 1-0 με γκολ στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης. Το μίσος, όμως, ανάμεσα στις δύο πλευρές ήταν τεράστιο και ήδη είχε γίνει σαφές πως δεν πρόκειται για μια απλή ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Ενδεικτικό του κλίματος που είχε δημιουργηθεί είναι και αυτό που γράφει ο Ryszard Kapuscinski, στο βιβλίο του «The Soccer War», πως μια νεαρή φίλαθλος του Ελ Σαλβαδόρ δεν άντεξε το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα και αυτοκτόνησε!
Μια εβδομάδα αργότερα πραγματοποιήθηκε η ρεβάνς. Το Ελ Σαλβαδόρ επικράτησε άνετα με 3-0. Τότε, ωστόσο, δεν υπήρχε η διαφορά στα γκολ και έτσι οι δυο ομάδες θα οδηγούνταν σε τρίτο ματς προκειμένου να λύσουν εκεί τις διαφορές τους.
Πριν τη νίκη του Ελ Σαλβαδόρ, πάντως, έγινε για ακόμα μια φορά σαφές το εχθρικό κλίμα που υπήρχε ανάμεσα στις δυο χώρες καθώς στα σοβαρά επεισόδια που προηγήθηκαν πολλοί φίλαθλοι είχαν καταλήξει στο νοσοκομείο εξαιτίας σοβαρών επεισοδίων.
Ο τρίτος αγώνας που θα καθόριζε τα πάντα, θα γινόταν σε ουδέτερο έδαφος και συγκεκριμένα στο θρυλικό «Αζτέκα» της πόλης του Μεξικό. Το Ελ Σαλβαδόρ επικράτησε με 3-2 στην παράταση και πήρε το εισιτήριο για τον αγώνα με την Αϊτή που είχε επικρατήσει των ΗΠΑ. Στον αγώνα με την Αϊτή, το Σαλβαδόρ νίκησε με 1-0 και έτσι εξασφάλισε την πρόκριση στο Μουντιάλ της επόμενης χρονιάς.
Από το γήπεδο στο πεδίο της μάχης
Αυτός ήταν ο αγώνας που οδήγησε στον πόλεμο. Το σφύριγμα της λήξης του αγώνα βρίσκει τους οπαδούς των δύο πλευρών να γίνονται πρωταγωνιστές σε αιματηρά επεισόδια. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν.
Η ένταση έχει φύγει από το γήπεδο και έχει περάσει στα πολιτικά και τα στρατιωτικά γραφεία. Γιατί, όμως, οι δυο χώρες βρέθηκαν σε εμπόλεμη κατάσταση; Επί της ουσίας τα στρατιωτικά καθεστώτα που είχαν τα ηνία των δυο χωρών εκείνη την εποχή χρησιμοποίησαν την «στρογγυλή θεά» ως μέσο προπαγάνδας για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους σκοπούς.
Πρώτη βασική αιτία ήταν η χάραξη των συνόρων των κρατών η οποία έγινε με λάθος τρόπους και κριτήρια, το 1821 όταν οι δύο χώρες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους.
Δεύτερη αιτία (και ίσως η σημαντικότερη) ήταν το μεταναστευτικό ρεύμα από το Σαλβαδόρ προς την Ονδούρα. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι μετανάστες από το Σαλβαδόρ ξεπερνούσαν τις 300.000 και αριθμούσαν το 15% του πληθυσμού της Ονδούρας.
Ο πραγματικός πόλεμος ανάμεσα στις δυο χώρες ξεκίνησε μια ημέρα σαν σήμερα και κράτησε για περίπου 100 ώρες στη διάρκεια των οποίων έχασαν τη ζωή τους 900 στρατιώτες και πολίτες από το Ελ Σαλβαδόρ καθώς και 100 στρατιώτες και 2000 πολίτες από την Ονδούρα. Τουλάχιστον 300.000 κάτοικοι του Ελ Σαλβαδόρ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου διεξήχθη στο έδαφος της Ονδούρας ενώ απόρροια του «Πολέμου του Ποδοσφαίρου» ήταν και ο εμφύλιος πόλεμος στο Σαλβαδόρ, μεταξύ του σκληρού δεξιού καθεστώτος της χώρας και του αριστερού Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου «Φαραμπούντο Μαρτί» (FMLN), που διήρκεσε έως το 1991.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
