Το ερώτημα που είχε τεθεί τότε και ακόμα και σήμερα «περιμένει» μια απάντηση είναι: αξίζει ένας άνθρωπος, όσο σκληρός και να ήταν, έναν τέτοιο μαρτυρικό θάνατο όπως του Μουαμάρ Καντάφι; Και αν η απάντηση είναι θετική: ποια είναι η διαφορά μεταξύ θύτη και θύματος; «η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε», είχε πει ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις. Αντίστοιχα ο Φρίντριχ Νίτσε είχε πει πως «Και όταν κοιτάζεις για πολύ σε μιαν άβυσσο, κοιτάζει και η άβυσσος μέσα σου». Προφανώς, και δεν μπορεί να δοθεί μια απάντηση σε όλα αυτά. Το ζήτημα είναι πως μια ημέρα σαν σήμερα, ο Μουαμάρ Καντάφι κυνηγημένος από αντικαθεστωτικούς δολοφονήθηκε με τρόπο απάνθρωπο.
Από επαναστάτης... δικτάτορας
Ο Μουαμάρ Μουχάμαντ Αμπνταλσαλάμ Αμπού Μινιάρ αλ – Καντάφι γεννήθηκε μέσα σε μια σκηνή στη Σύρτη της δυτικής Λιβύης από γονείς κτηνοτρόφους. Η ταπεινή καταγωγή του δεν τον εμπόδισε να κάνει όνειρα για κάτι μεγαλύτερο. Αρχικά σπούδασε ιστορία στο πανεπιστήμιο της Βεγγάζης αλλά σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του για να ξεκινήσει καριέρα στρατιωτικού. Γράφτηκε στη Στρατιωτική Ακαδημία της Βεγγάζης και λέγεται χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί πως εκπαιδεύτηκε και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στην Ελλάδα, απ' όπου αποφοίτησε το 1965. Ενώ ακόμα σπούδαζε ίδρυσε μαζί με άλλους χαμηλόβαθμους αξιωματικούς τη μυστική οργάνωση «Κίνημα Ελευθέρων Αξιωματικών» με στόχο την ανατροπή του βασιλιά Ιντρις που θεωρούνταν άνθρωπος της Δύσης. Οι προσπάθειες του Καντάφι απέδωσαν καρπούς την 1η Σεπτεμβρίου όταν οργάνωσε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον βασιλιά της Λιβύης ο οποίος εκείνη την ημέρα βρισκόταν για λόγους υγείας στα φημισμένα λουτρά των Καμένων Βούρλων στη Φθιώτιδα!
Γρήγορα, ωστόσο, ο Καντάφι επέβαλε τη δική του σκληρή εξουσία κάτι που σύντομα μετέβαλε την επανάσταση σε στυγνή δικτατορία. Η Δύση αν και αρχικά αναγνώρισε το νέο καθεστώς στη συνέχεια άρχισε να παίρνει αποστάσεις. Ειδικά από τη στιγμή που ο Καντάφι «γλυκοκοίταξε» προς την ΕΣΣΔ για τα πετρέλαια της Λιβύης το ρήγμα έμοιαζε οριστικό. Η έκπληξη από την πλευρά της Δύσης προέκυψε από τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος το 1977 επισκέπτεται τον Καντάφι στη σκηνή του και δηλώνει για το καθεστώς του: «Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων». Αυτό ήταν και η αρχή μιας μακροχρόνιας φιλίας που πολλές φορές έφερε σε δύσκολη θέση τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Η «Λιβυκή Αραβική Δημοκρατία» είχε μετεξελιχθεί, πλέον, στο «Μεγάλο Σοσιαλιστικό Λαϊκό Λιβυκό Αραβικό Κράτος των Μαζών» αλλά έχει συγκεντρώσει πάνω του όλα τα βλέμματα της Δύσης που κατηγορούν τον Καντάφι για υπόθαλψη τρομοκρατικών ομάδων και οργανώσεων αλλά και κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής. Οι πολύνεκρες επιθέσεις σε αεροδρόμια, πρεσβείες και κέντρα διασκέδασης στην Ευρώπη προκαλούν την αντίδραση των ΗΠΑ που βομβαρδίζουν Τρίπολη και Βεγγάζη αλλά και της ΕΟΚ και του ΟΗΕ που επιβάλουν αεροπορικό εμπάργκο. Μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ ο Καντάφι κάνει μια... εντυπωσιακή κωλοτούμπα και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του στη Δύση η οποία παύει όλες τις κυρώσεις και δέχεται τη «μετάλλαξη» του Καντάφι και μέχρι το 2010 έχει αλλάξει εντελώς της στάση της. Το ζήτημα για τον ισχυρό άνδρας της Λιβύης, ωστόσο, είναι πως ο χρόνος του τελειώνει.
Η φρικτή δολοφονία και ο άγνωστος (ακόμα και σήμερα) τάφος
Στις αρχές του 2011 ξεσπά η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη». Πρώτα η Τυνησία και μετά η Αίγυπτος τυλίγονται στις «φλόγες» της εξέγερσης. Μετά ήταν η σειρά της Λιβύης. Το ξέσπασμα της εξέγερσης βρίσκει τον Καντάφι αποφασισμένο να την πνίξει στο αίμα. Στις 17 Φεβρουαρίου 2011, ξεσπά ένας ανελέητος εμφύλιος πόλεμος με θύματα τους άμαχους που υπήρχαν στιγμές που κυριολεκτικά δεν είχαν που να κρυφτούν. Η Δύση αποφασίζει να αναλάβει δράση και στέκεται στο πλευρό των εξεγερμένων. Το «παιχνίδι» έχει αρχίσει να χάνεται για τον Καντάφι ο οποίος βρέθηκε να δίνει όχι μια μάχη που θα το εξασφάλιζε την παραμονή του στην ηγεσία της χώρας αλλά μάχη επιβίωσης.Τον Οκτώβριο του 2011 ο άλλοτε πανίσχυρος άνδρας της Λιβύης, βρίσκεται κυνηγημένος να κρύβεται από καταφύγιο σε καταφύγιο με τελικό σκοπό να καταφέρει να διαφύγει από τη χώρα.
Οι αντικαθεστωτικοί, ωστόσο, έχουν εξαπολύσει εναντίον του ένα δίχως προηγούμενο ανθρωποκυνηγητό. Τον θέλουν νεκρό ή... νεκρό! Και αυτό θα γίνει. Μια ημέρα σαν σήμερα, ο Καντάφι συλλαμβάνεται στη Σύρτη. Η αυτοκινητοπομπή που προσπαθούσε να φυγαδεύσει τον έκπτωτο δικτάτορα δέχθηκε νατοϊκή αεροπορική επίθεση και ο Καντάφι αναγκάστηκε να κρυφτεί μαζί με μερικούς από τους σωματοφύλακες του σε ένα υπόγειο αγωγό, από όπου και τον ξετρύπωσαν οι αντάρτες. «Μην πυροβολείτε, μην πυροβολείτε» φώναζε ο Καντάφι στο οργισμένο πλήθος που απαιτούσε να εκτελεστεί την ίδια στιγμή. Τελικά, με μια σφαίρα στο κεφάλι ο Καντάφι έπεσε νεκρός. Αλλά δεν ήταν τόσο απλό. Ούτε τόσο γρήγορο.
Ο Καντάφι εμφανίζεται σε σύγχυση να παρακαλά τους αντάρτες ενώ είναι αιμόφυρτος και συνεχίζει να δέχεται μπουνιές, κλωτσιές, μαχαιριές και πολλά άλλα φρικτά βασανιστήρια. Είναι ενδεικτικό πως ένα από τα πολλά βίντεο που κυκλοφόρησαν από το λιντσάρισμα του Καντάφι, φαίνεται ένας άντρας να σοδομίζει με μαχαίρι (!) τον πρώην ηγέτη της Λιβύης την ώρα που τον έβγαζαν έξω από το κρησφύγετο του. Αμέσως μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του Καντάφι, η ηγεσία του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου ενημέρωσε τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις και δήλωσε: «Τώρα ο λαός της Λιβύης μπορεί να ξεκινήσει να χτίζει την χώρα και τη δημοκρατία». Όπως ανακοινώθηκε, το πτώμα του Καντάφι μεταφέρθηκε στη Μιζράτα για να ταφεί σύμφωνα με τα μουσουλμανικά ήθη. Η ακριβής τοποθεσία του τάφου θα παραμείνει μυστική ώστε να μην γίνει τόπος λατρείας ή μίσους από οπαδούς και αντιπάλους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
