Με τον Βασιλιά Κάρολο να ετοιμάζεται για τη στέψη του, οι Βρετανοί δεν έχουν ξεχάσει στην ιστορία της μοναρχία στη χώρα, τον Γεώργιο τον Δ'. Βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1820 έως τον θάνατο του το 1830. Ο τρόπος ζωής του, η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, οι σπατάλες και η ανυπομονησία του να ανέβει στο θρόνο τον έκαναν έναν από τους πιο αντιπαθητικούς βασιλείς στην ιστορία της χώρας. Όταν πέθανε λέγεται ότι δεν τον θρήνησε κανείς.
Όταν ο πατέρας του, Γεώργιος Γ', πέθανε το 1820, ο αντιβασιλέας Γεώργιος, 57 τότε ετών, ανέβηκε στο θρόνο ως Γεώργιος Δ΄. Εκείνη την περίοδο ήταν παχύσαρκος και πιθανώς εθισμένος στο λάβδανο. Η ενθρόνισή του έγινε στις 19 Ιουλίου 1821 στο Αββαείο του Ουέστμινστερ και κόστισε περίπου 243.000 λίρες, ενώ του πατέρα του είχε κοστίσει μόλις 10.000. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του στο Κάστρο του Ουίνδσορ.
Με παρέμβασή του προσπάθησε να σταματήσει την άρση των διώξεων κατά των Καθολικών, ωστόσο, μετά από έντονες πολιτικές πιέσεις, αναγκάστηκε να υπογράψει στις 13 Απριλίου 1829 την πράξη ανακούφισης των Καθολικών, με την οποία μεταξύ άλλων επέτρεπε την εκλογή Καθολικών πολιτών στο Κοινοβούλιο.
Είχε φτάσει τα 130 κιλά και είχε τυφλωθεί
Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και ο τρόπος ζωής του επηρέασαν σημαντικά την υγεία του Γεωργίου. Το 1830 το βάρος του είχε φθάσει τα 130 κιλά, ενώ είχε τυφλωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από καταρράκτη. Οι αρθριτικοί πόνοι στο δεξί του χέρι ήταν τέτοιοι που έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να υπογράφει τα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Οι γελοιογραφίες και οι απεικονίσεις της εποχής θυμίζουν πολύ τη χολιγουντιανή εικόνα του οκνηρού βασιλιά που περιστοιχίζεται από ακολούθους χωρίς να κάνει τίποτα.
Στις 26 Ιουνίου 1830 απεβίωσε στο Κάστρο Ουίνδσορ από γαστρορραγία και ενταφιάστηκε στις 15 Ιουλίου στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Γουλιέλμος, καθώς ο Γεώργιος δεν είχε νόμιμους απογόνους εν ζωή.
Κατά τη διάρκεια της πολιτικής κρίσης που προκάλεσε η καθολική χειραφέτηση, ο Δούκας του Ουέλινγκτον είπε ότι ο Γεώργιος ήταν «ο χειρότερος άνθρωπος που συνάντησε ποτέ σε όλη του τη ζωή, ο πιο εγωιστής, ο πιο ψεύτικος, ο πιο κακοπροαίρετος, εντελώς χωρίς καμία λυτρωτική ιδιότητα». Ωστόσο, στον επικήδειο που εκφώνησε στη Βουλή των Λόρδων αποκάλεσε τον Γεώργιο «τον πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο της εποχής του» και εξήρε τις γνώσεις και το ταλέντο του.
Τα αληθινά αισθήματα του Ουέλινγκτον βρίσκονταν πιθανώς κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα- όπως είπε αργότερα, ο Γεώργιος ήταν «ένας θαυμάσιος προστάτης των Τεχνών... η πιο εκπληκτική σύνθεση ταλέντου, ευφυΐας, καραγκιοζιλίκου, πείσματος και καλών αισθημάτων - εν ολίγοις ένα μείγμα των πιο αντίθετων ιδιοτήτων, με μεγάλη υπεροχή του καλού - που έχω δει ποτέ σε οποιονδήποτε χαρακτήρα στη ζωή μου».
Όταν πέθανε, οι Times του Λονδίνου έγραψαν χαρακτηριστικά: «Ποτέ δεν υπήρξε άτομο που να τον λυπήθηκαν λιγότερο οι συνάνθρωποί του από αυτόν τον εκλιπόντα βασιλιά. Ποιο μάτι τον έκλαψε; Ποια καρδιά έβγαλε έναν παλμό ανελέητης θλίψης; ... Αν είχε ποτέ έναν φίλο - έναν αφοσιωμένο φίλο σε οποιαδήποτε βαθμίδα της ζωής - διαμαρτυρόμαστε για ότι το όνομά του ή της δεν έφτασε ποτέ σε εμάς».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
