Ημέρα στέψης του βασιλιά Καρόλου η σημερινή. Η Βρετανία μετρά αιώνες που έχει επικεφαλής της έναν μονάρχη, όμως για μία σύντομη περίοδο στην ιστορία της, βρίσκονταν υπό τη διακυβέρνηση του Κοινοβουλίου.
Η περίοδος κατά την οποία η Βρετανία δεν είχε ως επικεφαλής της έναν διήρκησε από τον Ιανουάριο του 1649 έως τον Μάιο του 1660 και έμεινε στην ιστορία ως η «Περίοδος της Μεσοβασιλείας». Ήταν η εποχή του εμφυλίου πολέμου στην Αγγλία, κατά τη διάρκεια του οποίων οι Κοινοβουλευτικοί υπό την ηγεσία του Όλιβερ Κρόμγουελ, του κόμη του Έσσεξ και του Τόμας Φέρφαξ, επικράτησαν των Βασιλοφρόνων υπό την ηγεσία του βασιλιά Καρόλου Α', του γιού του Καρόλου Β' και του πρίγκιπας Ρούπερτ.
Αρκετοί ιστορικοί διαιρούν τον εμφύλιο σε δύο ή τρεις ξεχωριστούς πολέμους. Στον πρώτο, που διήρκησε από το 1642 έως το 1646, και στον δεύτερο, από το 1648 έως το 1649, αντιπαρατάχθηκαν οι υποστηρικτές του βασιλιά Καρόλου Α' εναντίον των υποστηρικτών του Μακρού Κοινοβουλίου, ενώ στον τρίτο, από το 1649 έως το 1651, αποτελούνταν από διαμάχη μεταξύ των υποστηρικτών του βασιλιά Καρόλου Β' και εκείνουν του λεγόμενου Κολοβού Κοινοβουλίου. Ο Εμφύλιος Πόλεμος τελείωσε με νίκη των Κοινοβουλευτικών στη Μάχη του Γουόρτσεστερ στις 3 Σεπτεμβρίου 1651.
Η εμφύλια σύγκρουση και το πολιτειακό καθεστώς που προέκυψε από αυτήν θεωρείται από πολλούς ως προπομπός της Γαλλικής Επανάστασης σχεδόν ενάμιση αιώνα αργότερα, καθώς «πρωταγωνίστησαν» οι ίδιες κοινωνικές δυνάμεις. Οδήγησε στη δίκη και εκτέλεση του Καρόλου Α΄, στην εξορία του γιου του, Καρόλου Β΄, και στην εγκαθίδρυση της Κοινοπολιτείας της Αγγλίας από το 1649 έως το 1653 και κατόπιν του Προτεκτοράτου από το 1653 έως το 1659, υπό την προσωπική διοίκηση του Όλιβερ Κρόμγουελ.
Οι συνέπειες του πολέμου ήταν σημαντικές για την Αγγλία, μεταβάλλοντας ριζικά το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Συγκεκριμένα, το μονοπώλιο καθολικών τάσεων της Εκκλησίας της Αγγλίας στη Χριστιανική λατρεία στη χώρα τελείωσε με τους νικητές να παγιώνουν την Προτεσταντική Υπεροχή στην Ιρλανδία έναντι του Ρωμαιοκαθολικισμού, ενώ καταργήθηκε η ιδιότητα του μονάρχη ως επικεφαλής της αγγλικανικής εκκλησίας και αντικαταστάθηκε με άρθρο που ανέφερε τον Θεό ως κεφαλή της εκκλησίας και τον Αρχιεπίσκοπο του Κατέρμπουρυ ως επίγειου θρησκευτικού ηγέτη της (αυτό αντιστράφηκε αργότερα με την επάνοδο της Βασιλείας).
Συνταγματικά, οι πόλεμοι εδραίωσαν ένα κεκτημένο ότι ένας Άγγλος μονάρχης μπορεί να κυβερνήσει μόνο στον εκτελεστικό κλάδο ασκώντας την εκτελεστική εξουσία ενώ η νομοθετική εξουσία διαμοιράστηκε ανάμεσα στον Βασιλιά και το Κοινοβουλίου καθιερώνοντας μια πρώιμη μερική διάκριση εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας αν και ο Βασιλιάς μπορούσε ακόμα να διαλύει όποτε ήθελε το κοινοβούλιο και να το συγκαλεί όποτε και αν το επιθυμούσε. Αυτό άλλαξε ύστερα από την Ένδοξη Επανάσταση, αργότερα μέσα στον αιώνα όταν ο Βασιλιάς έχασε το δικαίωμα της επ απείρου διάλυσης του κοινοβουλίου.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
