Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη “Διαβάσεις” για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά “στην καλύτερη πόλη του κόσμου” γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Comfort μέρη σε άγνωστες πόλεις
Πώς γνωρίζω πραγματικά μια πόλη; Όταν υπάρχω εκεί σαν να ζω εκεί. Έχω αλλάξει κάπως τον τρόπο που ταξιδεύω. Δεν κυνηγάω να δω τα πάντα ακολουθώντας ένα ασφυκτικά γεμάτο πρόγραμμα. Κάνω έρευνα - προφανώς και έχω τη σωστή τη λίστα για τα πάντα πριν πάω - αλλά τις πρώτες μέρες περπατάω στην πόλη και ψάχνω να βρω αυτά τα comfort μέρη που μπορούν να με φιλοξενήσουν για τις υπόλοιπες.
Τέτοια μέρη η Θεσσαλονίκη έχει πολλά. Μπορείς να πάρεις το λάπτοπ σου και να δουλέψεις με ησυχία στο Ypsilon, στο Ύδρο ή να περάσεις τη μέρα στο Romantzo που το αγάπησα γιατί ήταν ακριβώς πίσω από το σπίτι που έμενα, είχε εξαιρετικό πρωινό και εξαιρετικό καφέ και μου θύμιζε το δικό μας Ναΐφ. Βασικά, εξαιρετικό καφέ ήπια πραγματικά παντού. Και έφαγα και πολύ καλά, αν και αυτό είναι γνωστό για την πόλη. Θα σας πω το highlight που ήταν η Νέα Φωλιά. Ένα μαγαζί που δεν το πιάνει το μάτι σου πόσο μάλλον όταν έχεις ανέβει 2 μεγάλες ανηφόρες για να φτάσεις. Αλλά έχει αγάπη όπως και οι άνθρωποι και το φαγητό του.
Στην Αθήνα σπάνια πηγαίνω θέατρο, στη Θεσσαλονίκη πήγα αδιαμαρτύρητα
Κι αυτό γιατί το “Προσοχή Εκτελούνται Έργα” είναι μια αστική παράσταση, που μιλάει σε κάθε άνθρωπο που έχει ζήσει σε μεγάλη πόλη. Με σύγχρονη ματιά και ανεπιτήδευτο χιούμορ η παράσταση παρουσιάζει ιστορικά στοιχεία και προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που έχουν ξεχάσει πώς είναι η πόλη τους χωρίς εργοτάξια. Το μετρό φάντασμα που όσες φορές έχει “παραδοθεί” στο κοινό, τόσες έχει μείνει ανολοκλήρωτο, έχει αφήσει τεράστιο κοινωνικό αποτύπωμα στους Θεσσαλονικείς. Μια ιστορία που αποτυπώνει τη φιλοσοφία ολόκληρης της χώρας. Μια ιστορία εξαιρετικά επίκαιρη και διεισδυτική που αξίζει το κάθε της sold out.
Ντρίνκς άφτερ ντρίνκς
Τελευταίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη και λέω εντάξει, σήμερα θα βγούμε. Ο προορισμός ήταν ένας: το λόκαλ αφτεράδικο The Residents. Γεμάτο κόσμο, αλλά με καλό εξαερισμό και ξέρετε αυτά τα πράγματα είναι κάπως σημαντικά. Με ανοιχτό το shazam συνεχώς, χορεύαμε από post punk μέχρι disco και στον πλανήτη happy κανείς δεν έκλεινε μάτι. Ξέρω ότι έπρεπε να κλείσω τη βραδιά με φρεσκοψημένη μπουγάτσα στο Γιάννη, αλλά δεν το έκανα και ακόμα το μετανιώνω.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
