Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη Διαβάσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά «στην καλύτερη πόλη του κόσμου», γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
All of us Holdovers
Αυτή την εβδομάδα κατάφερα να δω δύο ταινίες που είχα αποτύχει πανηγυρικά να δω και στα Φεστιβάλ στα οποία προβλήθηκαν για πρώτη φορά (AIFF & TIFF), αλλά και στο σινεμά τον τελευταίο περίπου ένα μήνα που προβάλλονται. Το All of Us Strangers του Andrew Haigh και το Holdovers του Alexander Payne είναι δύο ταινίες που ξεκινούν από την ίδια αφετηρία, τη μοναξιά, αλλά ακολουθούν εντελώς διαφορετικούς δρόμους.
Στο All of us Strangers συνοδεύουμε τον Andrew Scott στην αναζήτηση συντροφιάς και αποδοχής και τον παρακολουθούμε να έρχεται αντιμέτωπος ξανά και ξανά με τα τραύματά του. Το μυαλό του είναι εκείνο που δημιουργεί τις συνθήκες και το δρόμο προς την κάθαρση. Εκεί βρίσκει ασφάλεια.
Κοινωνικά εύστοχη και σε σημεία σπαρακτική, φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με τους δικούς του δαίμονες, με τον δικό του πλαστό κόσμο - αυτόν που το μυαλό δημιουργεί για να απαλύνει την απόγνωση.
*Αγαπημένες σκηνές: αυτός ο διάλογος με τη μητέρα για την ομοφυλοφιλία, αυτός ο διάλογος με τον πατέρα για τότε που έκλαιγε μικρός στο δωμάτιο, αυτό το οπτικό και ακουστικό έπος στο κλαμπ.
Αντίθετα το Holdovers, είναι μια αισιόδοξη και κόμφορτ ταινία - ξέρετε, σαν εκείνες τις παλιές που δεν βγαίνουν πια - στην οποία ο πρωταγωνιστής, Paul Giamatti, μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα.
Το μυαλό του είναι εκείνο που τον κρατά απομονωμένο και αποκομμένο από κάθε είδους συναίσθημα και έρχονται οι άνθρωποι και οι καταστάσεις να του δείξουν πώς η σύνδεση είναι εκείνο το μυστικό συστατικό που δίνει στις εμπειρίες πραγματικό βάθος και ουσία.
Take away από Κύπρο
Επαναλάβετε μετά από εμένα: Όταν πεινάς, δε σκέφτεσαι καθαρά.
Επειδή αυτή η στήλη είναι στην πραγματικότητα μια σειρά επεισοδίων, θα σας πω ότι πριν το Holdovers έπινα χαρούμενη και πεινασμένη (πάνε αυτά μαζί;) τα σπριτζάκια μου στο Drupes στο Κουκάκι - για το οποίο έχουμε μιλήσει. Στην προσπάθεια να διατηρηθεί η χαρά και να εξαφανιστεί η πείνα πριν βρεθώ με μόνη επιλογή τα ποπ κορν στο σινεμά, αποφάσισα να παραγγείλω take away από το Tuk Tuk - το Ταϊλανδέζικο της καρδιάς μου, για το οποίο θα μιλήσουμε μια άλλη μέρα.
Για να μη μπλέξω (red flag) γκουγκλάρω το μαγαζί και τη γνωστή ντελιβεροπλατφόρμα. Διαλέγω 2 υπέροχα πιάτα που ΔΕΝ είχα ξαναδεί στο μενού (red flag) και περιμένω να περάσει το 20λεπτο για να πάω να τα παραλάβω.
Γειά σας, εχω μια παραγγελία στο όνομα τάδε. Δεν έχουμε παραγγελία στο όνομα τάδε. Μα έχω παραγγείλει μέσω της γνωστής ντελιβεροπλατφόρμας. Μα δεν συνεργαζόμαστε με τη γνωστή ντελιβεροπλατφόρμα. Μα αφού έχω παραγγείλει. Μήπως παραγγείλατε από το αντίστοιχο μαγαζι της Κύπρου; Είχα παραγγείλει απο το αντίστοιχο μαγαζί της Κύπρου. Έφαγα σουβλάκια. Πηγα σινεμά. Τωρα μαγειρεύω pad thai για να ξεχαστώ.
Επαναλάβετε μετά από εμένα: Όταν πεινάς, να μη σε εμπιστεύεσαι.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
