Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη Διαβάσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά «στην καλύτερη πόλη του κόσμου», γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
«Η αντιγραφή του αυθεντικού είναι το μέλλον του παρελθόντος»
Ποια είναι η αξία της τέχνης; Έχει σημασία αν ένα έργο είναι αυθεντικό; Έχει όντως μεγαλύτερη (αγοραστική και συναισθηματική) αξία ένα αυθεντικό έργο και γιατί; Η τετράωρη παράσταση του Lukasz Twarkowski, Rothko, με αναφορές στη ζωή του αφηρημένου εξπρεσιονιστή και το σκάνδαλο πώλησης πλαστών πινάκων του από γκαλερί της Νέας Υόρκης, είναι ένας υπαρξιακός στοχασμός πάνω στη σχέση τέχνης και καπιταλισμού, καλλιτέχνη και θεατή. Είναι μια meta σπουδή πάνω στην τέχνη, καθώς κινηματογραφείται και σκηνοθετείται live και προβάλλεται παράλληλα στην τεράστια οθόνη ακριβώς πάνω από τη σκηνή.
Ένα ευφυές και πολυεπίπεδο πρότζεκτ που μέσα από την ίδια του την αφήγηση κάνει τον θεατή να αμφισβητεί κάθε τι που έχει νιώσει και σκεφτεί για κάθε καλλιτεχνικό έργο με το οποίο έχει αλληλεπιδράσει. To να βλέπεις την ίδια σκηνή να παίζεται από τους ηθοποιούς μπροστά σου και να προβάλλεται ταυτόχρονα σε οθόνη είναι τόσο αντιφατικό όσο και συμπληρωματικό και σε βάζει συνεχώς στο δίλημμα να αποφασίσεις πού πρέπει να κοιτάς. Κι αν η εικόνα είναι μια πλαστή πραγματικότητα, τότε πόσο μακριά είναι τελικά το πλαστό από το αυθεντικό;
Επόμενη στάση στην Αθήνα για τον Lukasz Twarkowski, το Terra Vibe και η παράσταση-κατάσταση Respublika. Techno μουσική, θέατρο, performance-installation, χορός, σινεμά, εικαστικές τέχνες και DJ-set. Rave εμπειρία, κοινωνικό πείραμα ή πολιτική πράξη; Θα μάθουμε στις 13-15 Ιουνίου!
Πάμε Βόλβη;
Το σουβλατζίδικο που χλευάζει την πατάτα όσο κανένα και έχει το θράσος να έρθει μέσα στο σπιτάκι μας, στο κέντρο της Αθήνας, στη Βαρβάκειο και να ονομάσει το καλαμάκι του «σουβλάκι» λές και είμαστε στην Αριστοτέλους. Θα σας πω από τώρα για να το ξεκαθαρίσουμε ότι πρέπει να πάρετε τυλιχτό με 2 «σουβλάκια» και τυλιχτό με 4 σουτζουκάκια και να βάλετε οπωσδήποτε μέσα και τη σάλτσα πάπρικας.
Θα σας πω επίσης ότι μπλέχτηκα αρκετά στη σκέψη του αν μου έλειψαν τα γιαουρτοτζατζίκια (αφού στη θέση τους μπαίνει μουστάρδα) και κατέληξα ότι έχει πάντα ενδιαφέρον μια πολύ συγκεκριμένη γαστρονομική πρόταση που ξέρει ακριβώς τί θέλει να πει. Ναι, προφανώς το φαγητό μιλάει και το φαγητό της Βόλβης μας λέει «για έλα λίγο να σου πω κάτι που θα σ’ αρέσει πολύ».
Η λίστα με τα 5.000 πράγματα για τα οποία αξίζει να ζει κανείς
Όταν μπήκα στο θέατρο Διάνα, ο χώρος δεν μου έβγαλε την αύρα που ήθελα και κάπως μειώθηκε η διάθεση με την οποία είχα πάει να παρακολουθήσω την, sold out για τη φετινή σεζόν, παράσταση “Το Πάρτυ της ζωής μου” της Ελένης Ράντου (έχει ήδη ανοίξει η προπώληση για τον Νοέμβρη). Ωστόσο τα ξέχασα όλα σχεδόν μόλις εκείνη ανέβηκε στη σκηνή. Ένας συγκλονιστικός μονόλογος-αφήγηση με αναφορές από τα 70s μέχρι σήμερα. Η ιστορία μιας γυναίκας που έψαχνε από όταν θυμάται τον εαυτό της το φώς μέσα στα σκοτάδια αυτού του κόσμου, φτιάχνοντας μια λίστα με τα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις. Η ερμηνεία της αφοπλιστική, σε ένα ρόλερ κόστερ κωμωδίας και δράματος.
Μαζί της στη σκηνή το ντουέτο εγχόρδων String Demons με ένα βιολί, ένα βιολοντσέλο και της φωνές τους να τη συνοδεύουν αριστοτεχνικά καθ όλη σχεδόν τη διάρκεια της παράστασης. Ευρηματικές διασκευές ("Doctor") και εξαιρετική σύνθεση του ομωνυμου κομματιου της παράστασης ("Party of my life"), η μελωδία του οποίου παίζει ακόμα στο μυαλό μου. Κράτησα μια φράση που είπε στην ηρωίδα η μητέρα της και συμπυκνώνει αυτό που αποτυπώθηκε μέσα μου μετά από τη δίωρη θέαση. “Κανείς άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να σ’ αγαπήσει.”
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
