Κάθε εβδομάδα, η Σταυρούλα Κουλίτση, γράφει στο reader.gr και στη στήλη Διαβάσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε, για όσα σκέφτηκε και για όσα προέκυψαν χωρίς να τα έχει σκεφτεί. Όλα αυτά «στην καλύτερη πόλη του κόσμου», γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ουτοπία.
Κάθε βράδυ πρέπει να καταλήγει στον Ίμερο
Το λέω εντελώς ψύχραιμα, μετά από ελάχιστες ώρες ύπνο και δεν χρειάζεται απαραίτητα να με πιστέψετε. Χρειάζεται απλώς να πάτε στη γωνία Πατησίων και Αλεξάνδρας, στο σκοτεινό μπαρ που παίζει τη σωστή, την παλιά, τη λαϊκή, τη μουσική. Να πάτε με ανθρώπους που τους αξίζει να είναι εκεί, να πάρετε τη μπύρα σας και να περιμένετε να ακούσετε τον επόμενο Μητροπάνο ή την επόμενη Μοσχολιού.
Ο Ίμερος κάθε βράδυ (εκτός Δευτέρας) γίνεται ένας τόπος συνάντησης ξενυχτισμένων αναμνήσεων - των αναμνήσεων του παρελθόντος που φέρνουν μαζί οι θαμώνες του και των μελλοντικών αναμνήσεων που δημιουργούνται εκεί. Βγάζει μια οικειότητα και μια αλήθεια που δε συναντάς συχνά στην αθηναϊκή νύχτα και όλο αυτό γιγαντώνεται ακριβώς επειδή θα βρεθείς εκεί τις πιο ευάλωτες ώρες (μετά-μετά τις 12) και θα ακούσεις μουσική που θα μιλήσει στην ψυχή σου. Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται λίγο περισσότερο ποιητικορομαντικά απ’ όσο μπορείτε να αντέξετε, δεν το κάνω εγώ, το κάνει αυτό το άφτερ-μπαρ που τόσο έχω αγαπήσει.
Ραδιόφωνο το πρωί στο αυτοκίνητο
Δηλώνω λάτρης του work from home από τότε που μάθαμε τι σημαίνει αυτή η λέξη και δεν αλλάζω με τίποτα το χρόνο ύπνου και μετακινήσεων που κερδίζω δουλεύοντας από το σπίτι. Αλλά δεν μπορώ να μην πω για εκείνες τις μέρες που - αναγκαστικά - μπαίνω στο αυτοκίνητο το πρωί, με έναν καφέ στο χέρι και οδηγώ (στην κίνηση) ακούγοντας ραδιόφωνο. Έχουν μια ενδιαφέρουσα αίσθηση και να σας πω και κάτι; Ενημερώνομαι! Σήμερα ας πούμε έμαθα τα για τα βραβεία που δόθηκαν στις Χρυσές Σφαίρες (Είδατε Poor Things; Σάρωσε το Poor Things!), για μια περιοδική έκθεση για τον νεο-ϊμπρεσιονισμό της Μεσογείου στο Γουλανδρή από 10/01/24, θυμήθηκα ότι σαν σήμερα γεννήθηκε ο David Bowie και άκουσα το Heroes μετά από πολύ καιρό. Όποτε αφού είστε στην κίνηση, τουλάχιστον βάλτε ραδιόφωνο (ή έστω podcast).
Το FOMO σου είναι ανάλογο με το μέγεθος της πόλης που μένεις
Κοινώς στην Αθήνα το FOMO (Fear of Missing Out) μπορεί να φτάσει τη μέγιστη τιμή. Κι αυτό γιατί είναι τόσες οι επιλογές που όχι μόνο δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις, αλλά ακούς συνεχώς γύρω σου για εκείνο το καινούριο fusion εστιατόριο και για την άχαστη παράσταση που - ευτυχώς - παίζεται για δεύτερη χρονιά και εκείνο το λάιβ που θα κρατήσει μόνο για 4 Παρασκευές και εκείνη την ταινία που θα προτιμούσες να τη δεις στο σινεμά και το μπαρ με το signature οτιδήποτε. Και, όχι, δεν είμαι της σχολής “όσο περισσότερες είναι οι επιλογές τόσο το χειρότερο” αλλά καμιά φορά όσο περισσότερες είναι οι επιλογές τόσο το χειρότερο! Γιατί ούτε το χρόνο έχεις για να τα υποστηρίξεις όλα, ούτε το budget και ούτε την ενέργεια.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Κυρίως γιατί μου συμβαίνει συμβαίνει συνεχώς, αλλά και γιατί γεμίζω το κάλενταρ του μήνα με διάφορα ενδιαφέροντα που ήρθαν/έρχονται. Η “Νέκυια” που τρέχει ήδη στη Στέγη σε σκηνοθεσία του Χρήστου Παπαδόπουλου και αφήγηση του Γιάννη Αγγελάκα και της Όλιας Λαζαρίδου. Το αφιερωματικό πρότζεκτ του Φοίβου Δεληβοριά στο Κύτταρο, όπου θα παρουσιάσει τη δισκογραφία του χρονολογικά. Τη Μάρθα Φριντζήλα επίσης στο Κύτταρο για 2 παραστάσεις μέσα στο Γενάρη. Τον Σωκράτη που ξεκινάει Δευτέρες στο Σταυρό του Νότου και είναι ήδη sold out. Την έκθεση “Kι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;” στο ΕΜΣΤ.
Σας τα λέω για να τα ψάξετε και σας τα λέω για να δεσμευτώ, να πάω και να έρθω πίσω στη στήλη να σας μιλήσω γι’ αυτά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
