Αλήθεια, γιατί προκαλεί έκπληξη η απόφαση του Αρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από την άκρως επιτυχημένη παράσταση «Ρινόκερος»; Όσοι ασχολούνται με το θέατρο ή γνωρίζουν τον ηθοποιό, που έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια όταν υποδύθηκε τον χαρακτήρα του Λάζαρου στο «Είσαι το Ταίρι μου», θα έπρεπε να το περιμένουν. Ειδικά δε από τη στιγμή που σύμφωνα με τα νέα μέτρα κατά του κορονοϊού, οι ανεμβολίαστοι θεατές αποκλείονται από τις θεατρικές αίθουσες.
Διαβάστε ακόμη: Αρης Σερβετάλης: Αποχώρησε από παράσταση γιατί δεν ήθελε να παίζει μόνο για εμβολιασμένους
Η στάση του βαθύτατα θρησκόληπτου και ανεμβολίαστου Άρη Σερβετάλη για τα εμβόλια και την πανδημία, που ζούμε τα τελευταία χρόνια, ήταν γνωστή εδώ και καιρό. Σε συνέντευξή του τον περασμένο Δεκέμβριο στο ένθετο Secret της Εφημερίδας «Παραπολιτικά», ο ηθοποιός είχε πει πως «είμαι πολύ επιφυλακτικός επειδή διαφημίζεται σαν σωτήρας και νομίζω πως θα είμαι από τους τελευταίους που θα το κάνουν».
Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ της εκπομπής «Super Κατερίνα» του Alpha, o Άρης Σερβετάλης είχε ενημερώσει πριν από κάποιο διάστημα τον επιχειρηματία του Θεάτρου Κιβωτός, όπου ανέβαινε η παράσταση «Ρινόκερος», πως εφόσον τα μέτρα σκληρύνουν, εκείνος θα αποχωρήσει, καθώς δεν του αρέσει οποιοσδήποτε διαχωρισμός.
Αυτό που δεν προέβλεψε, βέβαια, ο κατά τα άλλα δημοφιλής ηθοποιός είναι πως με αυτή του την απόφαση «παίρνει στο λαιμό του», αρκετούς ακόμη ηθοποιούς, αλλά και ανθρώπους που εργάζονται στο συγκεκριμένο θέατρο (τεχνικούς, ταξιθέτες, ταμίες κλπ), οι οποίοι μέχρι τουλάχιστον να βρεθεί αντικαταστάτης του στον «Ρινόκερο» (σύμφωνα με τα όσα ακούγεται έχει ξεκινήσει ήδη η αναζήτηση), θα μείνουν αναγκαστικά χωρίς δουλειά και εισόδημα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Σερβετάλης δέχθηκε τα «πυρά» της συναδέλφου του, Φαίης Κοκκινοπούλου , αλλά και του ελληνικού Twitter.
Ο Λάζαρος που έγινε Άγιος Νεκτάριος και ζει στον «Ρινόκερο»
Πώς τώρα φτάσαμε από τον Λάζαρο του «Είσαι το Ταίρι μου» κι από εκεί στον Άγιο Νεκτάριο και τον «Ρινόκερο»; Όπως έχει πει ο Άρης Σερβετάλης σε τηλεοπτική του συνέντευξη στην ΕΡΤ πριν από ένα μήνα, όλα άλλαξαν στη ζωή του όταν συνάντησε τον πνευματικό του. «Η νονά μου και η γιαγιά μου, μου διάβαζαν βίους Αγίους. Με είχαν σε μια τέτοια πορεία από μικρό. Εγώ μετά το γυμνάσιο τα αποστράφηκα. Είπα ΟΚ υπάρχει Θεός, αλλά εγώ δεν τον θέλω. Ήθελα να βιώσω το χάος.
Μέσα σε αυτή τη θυελλώδη κατάσταση, είχε καλλιεργηθεί ένα κενό. Αναζητούσα την ηδονή σε οποιαδήποτε μορφή της, η οποία όμως με οδηγούσε σε ένα κενό χωρίς πάτο. Ένιωθα τη μοναξιά και ήταν τερατώδες. Δεν μπορούσα να το ελέγξω. Μετά άρχισα να ζητάω βοήθεια κι εκεί εμφανίστηκε το πρόσωπο ενός μοναχού, που αργότερα έγινε ο πνευματικός μου. Η πρώτη φράση που μου είπε ήταν "αυτή η σχέση που θα δημιουργήσουμε θα είναι αιώνια". Τώρα καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοούσε. Αντιμετώπισα την πραγματικότητά μου».
Για αυτή τη σχέση του με τον Θεό και την Εκκλησία, ο Άρης Σερβετάλης είχε μιλήσει και το 2006 στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη. Τότε ο ηθοποιός βρισκόταν λίγο μετά την μεγαλύτερη – μέχρι τότε - επιτυχία της ζωής του με τη σειρά του Mega, ενώ ήταν πρόσφατη η γνωριμία του με τα Θεία.
«Υπάρχει μια σταθερά στη ζωή μου. Τη σχέση μου με το Θεό δεν θα την αλλάξω. Μόλις αποκτήθηκε. Προσπαθώ, αλλά είναι ωραίο να υπάρχει μια σταθερά. Ήμουν άπιστος. Ξεκίνησε με τις εσωτερικές μου διαμαρτυρίες. Φώναζε η ψυχή μου. Διάβασα διάφορα βιβλία, τα οποία μου άνοιξαν το κεφάλι. Μετά έτυχε να βρεθούν και κάποιοι άνθρωποι που με βοήθησαν. Πιστεύω και στις 10 εντολές, άσχετα που δεν τις εφαρμόζω», έλεγε τότε.
Ο ρόλος του Άγιου Νεκτάριου στην ταινία της Γέλενα Πόποβιτς φαίνεται πως «κούμπωσε» ιδανικά πάνω του. Για τον ίδιο φάνηκε ως «ευλογία», όπως εξομολογήθηκε στην ΕΡΤ. «Ήταν ευλογία να συναντηθώ με τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και να συμμετάσχω στην ταινία. Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός, δεν ήξερα αν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Συνομιλώντας και με τον πνευματικό μου κι αφού μου έδωσε την ευλογία του, αισθάνθηκα ευτυχία και σαν να αποκτήθηκε μια προσωπική σχέση με το πρόσωπο αυτό. Δεν είναι εύκολο πράγμα να μελετήσει κάποιος τον χαρακτήρα.
Εγώ ακολούθησα το παράδειγμα του Αγίου Νεκταρίου και μέσα από τη λατρευτική και τα μυστήρια της Εκκλησίας, προσπάθησα να πορευτώ και στα γυρίσματα. Μέσα από την εξομολόγηση, τη νηστεία, τη Θεία Ευχαριστία. Μελέτησα κάποια βιβλία του, αλλά μπήκα και σε μια διαδικασία χρησιμοποιώντας τη χειρωνακτική εργασία, έτσι ώστε να επέλθει η κόπωση και να μπει ένα φρένο στην αυταρέσκεια και τον ναρκισσισμό. Πώς αλλιώς να πλησιάσεις αυτή τη μεγαλειώδη ταπείνωση, αν δεν έχεις συνδεθεί με την πηγή της ζωής που είναι ο Θεός;», σχολίαζε ο Σερβετάλης.
Και φτάνουμε τώρα στην περίφημη παράσταση του Ευγένιου Ιονέσκο, τον «Ρινόκερο», που τόσο αγαπήθηκε από θεατρικό κοινό της Αθήνας και από την οποία αποφάσισε να αποχωρήσει το βράδυ της Δευτέρας (22/11), προκαλώντας πανικό. Στη συγκεκριμένη, λοιπόν, παράσταση, ο Άρης Σερβετάλης, για όποιον δεν την έχει δει, πρέπει να πούμε ότι ήταν εξαιρετικός. Ενσάρκωσε με θαυμάσιο τρόπο τον χαρακτήρα του Μπερανζέ, σε τέτοιο βαθμό που νόμιζες πως ότι το ζει πραγματικά όλο αυτό. Ή μήπως όντως το ζούσε;
Για να καταλαβαίνουμε, όμως, όλοι για τι πράγμα μιλάμε, να πούμε δυο λόγια για τη συγκεκριμένη παράσταση. Ο «Ρινόκερος» του Ιονέσκο ανήκει στη θεατρική σχολή του Θεάτρου του Παραλόγου. Είναι μια σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία, στην οποία οι κάτοικοι μιας μικρής γαλλικής πόλης μεταμορφώνονται σε «ρινόκερους». Γίνεται δηλαδή σιγά σιγά μια αποκτήνωση της κοινωνίας, στην οποία ο κεντρικός ήρωας, ο Μπερανζέ (Σερβετάλης), αντιστέκεται και παραμένει άνθρωπος, υποστηρίζοντας πως «ο άνθρωπος δεν πρέπει να εκπέσει στην τερατωδία της σύγχρονης εποχής».
Το έργο συνήθως ερμηνεύεται ως αντίδραση και κριτική στην αιφνίδια έξαρση του Φασισμού και του Ναζισμού, αλλά θα μπορούσε να είναι επίκαιρο ακόμα και σήμερα. Σύμφωνα με παλαιότερη συνέντευξη του Σερβετάλη σχετικά με την παράσταση, «ο Μπερανζέ είναι ένας χαρακτήρας, ο οποίος μέσα στην ανικανότητά του να ενταχθεί στον σύγχρονο τρόπο ζωής, μένει αποκομμένος από τους ανθρώπους γύρω του. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει και να ακολουθήσει τους ρυθμούς τους, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αισθανθεί ότι όλη αυτή η τερατωδία και μεταμόρφωση των ανθρώπων δεν τον ελκύει. Θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι κάτι άλλο, δεν είναι ζώο, δεν είναι κατασκευασμένος να ζει μόνο στο παρόν. Είναι εικόνα ομοιότητας.
Θεωρεί ότι πρέπει να αντισταθεί. Μέσα στην ερημιά του αντιστέκεται και μένει να στέκεται μόνος απέναντι σε μία αφρισμένη αγέλη, που είναι μαντρωμένη και δέσμια μέσα στις ανάγκες που έχει κατασκευάσει». Όπως λέει και στο έργο «πολύ δύσκολα ένας ρινόκερος βγαίνει από αυτή τη διαδικασία».
Μήπως τελικά ο Άρης Σερβετάλης νομίζει ότι όντως ζει στον δικό του «Ρινόκερο»; Ή μήπως γίνεται ο ίδιος ένας άλλος «Ρινόκερος» αυτή τη φορά;
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
