Πόσο πιθανό είναι το δάγκωμα μιας μαϊμούς να αλλάξει την ιστορία μιας χώρας; Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως με τα «αν» δε γράφεται Ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το να είσαι βασιλιάς και να πεθάνεις, από επίθεση πολιτικών αντιπάλων σου, είναι αποδεκτό. Να σκοτωθείς σε κάποιο πεδίο μάχης, επίσης. Να αφήσεις την τελευταία σου πνοή στο κρεβάτι σου, σε βαθειά γεράματα, ναι. Να πεθάνεις, όμως, από δάγκωμα μιας μαϊμούς την ώρα που προσπαθούσες να υπερασπιστείς το αγαπημένο σου σκυλάκι; Ε, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι και ο πιο ηρωικός θάνατος στον κόσμο, ούτε... ταιριάζει σε έναν βασιλιά. Αταίριαστο. Άδικο αλλά αταίριαστο, όπως και να το κάνουμε. Εκτός και αν ο Αλέξανδρος Α' δεν πέθανε από το δάγκωμα της μαϊμούς…
Όχι «Βασιλεύς της Ελλάδος» αλλά «Βασιλόπαις»
Γενικά μιλώντας η (σύντομη) ζωή του Αλέξανδρου είναι γεμάτη από περίεργα περιστατικά και ιστορίες που αξίζει κανείς να διηγείται. Για παράδειγμα, αν πάει κάποιος σήμερα στο κτήμα του Τατοΐου και επισκεφθεί το βασιλικό μαυσωλείο, θα διαπιστώσει πως στον τάφο του, ο Αλέξανδρος δεν αναφέρεται ως «Βασιλεύς της Ελλάδος» αλλά ως «Βασιλόπαις». Ο Αλέξανδρος, δευτερότοκος γιος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ και της βασίλισσας Σοφίας, ανέβηκε στο θρόνο την περίοδο του Εθνικού Διχασμού.
Ο Κωνσταντίνος Α' επηρεασμένος από την κρίση της συζύγου του, που ήταν αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου και βέβαιη για τη νίκη των Κεντρικών Αυτοκρατοριών (Αυστροουγγαρία και Γερμανία), αρνιόταν πεισματικά να βάλει την Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ κάτι που διακαώς ήθελε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η χώρα χωρίστηκε στα δυο. Βενιζέλικοι και Αντιβενιζελικοί δεν έχαναν την ευκαιρία να διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Η ρήξη κορυφώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1915 όταν ο Βενιζέλος ζήτησε ανοιχτά τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' αρνήθηκε και ο τότε πρωθυπουργός παραιτήθηκε. Αργότερα ο Βενιζέλος σχημάτισε την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης και στις 23 Νοεμβρίου 1916 κήρυξε τον πόλεμο κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.
Οι σύμμαχοι προκειμένου να πιέσουν ακόμα περισσότερο τον Κωνσταντίνο Α' αποβιβάστηκαν στον Πειραιά και επέβαλαν αυστηρό αποκλεισμό. Υπό αυτή την πίεση ο Κωνσταντίνος δεν μπορούσε παρά να αφήσει τον θρόνο του. Οι σύμμαχοι της Αντάντ, ωστόσο, δεν ήθελαν για βασιλιά ούτε τον διάδοχο Γεώργιο Β΄ θεωρώντας πως και αυτός θα ήταν το ίδιο γερμανόφιλος. Και κάπως έτσι, από το… πουθενά, ο Αλέξανδρος Α' αν και δευτερότοκος βρέθηκε στο θρόνο. Όχι όμως βασιλιάς αλλά ως «Βασιλόπαις» αφού ο πατέρας του αφενός ποτέ δεν παραιτήθηκε και αφετέρου δεν αναγνώρισε τον γιό του ο Βασιλιά των Ελλήνων αλλά ως… εκτελόντα χρέη βασιλιά. Γι' αυτό και στον τάφο του Αλέξανδρου υπάρχει η συγκεκριμένη επιγραφή η οποία, μάλιστα, συμπληρώνεται από το υποτιμητικότατο «Εβασίλευσεν αντί του πατρός αυτού»!
Ο Αλέξανδρος, πάντως, είχε φροντίσει να συγκεντρώσει πάνω του όλα τα φώτα όταν, ως πρίγκηπας ακόμα, ερωτεύτηκε την Ασπασία Μάνου, μια «κοινή θνητή» και όχι μια «γαλαζοαίματη» ως όφειλε. Ο Βενιζέλος, βλέποντας το μεγάλο σκάνδαλο να… έρχεται, είχε προσπαθήσει να αποτρέψει τον Αλέξανδρο να παντρευτεί την αγαπημένη του Ασπασία. Του είχε «προξενέψει», μάλιστα, την πριγκίπισσα Μαίρη, κόρη του Βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Ε’.
Παρά τα όσα του έλεγαν, ωστόσο, τον Νοέμβριο του 1919 ο Αλέξανδρος ο Α' παντρεύτηκε κρυφά την αγαπημένη του, προκαλώντας μέγα σκάνδαλο που παρά λίγο να στοιχίσει την απομάκρυνση της μοναρχίας από την Ελλάδα καθώς η κυβέρνηση απαίτησε να φύγει η Ασπασία Μάνου από την Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος τη συνόδευσε στο Παρίσι και εκεί συναντήθηκε με τον Βενιζέλο ο οποίος ως χαρισματικός πολιτικός φρόντισε να... διευθετήσει το πρόβλημα της νομιμότητας του γάμου. Έτσι το ζευγάρι επέστρεψε στην Ελλάδα και η Ασπασία έμεινε έγκυος.
Το μοιραίο δάγκωμα της μαϊμούς
Ο Αλέξανδρος Α', ωστόσο, την κόρη του, και μετέπειτα πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, δεν τη γνώρισε ποτέ, αφού γεννήθηκε πέντε μήνες μετά τον απροσδόκητο θάνατό του. Μια ημέρα σαν σήμερα, πριν από 103 χρόνια, ο Αλέξανδρος Α', εκμεταλλεύεται τον θαυμάσιο καιρό και βγαίνει για βόλτα στο Κτήμα Τατοΐου, μαζί με το αγαπημένο του λυκόσκυλο, του Φριτς. Κατά τη διάρκεια της βόλτας και ενώ βρίσκεται κοντά στη λεγόμενη Βίλα Στουρμ, ο Αλέξανδρος αντιλαμβάνεται πως ο Φριτς δεν τον ακολουθεί. Αρχίζει και ψάχνει το σκύλο του και τελικά τον βρίσκει να προσπαθεί να... κατασπαράξει μια μαϊμού! Ο «Βασιλόπαις» επιχειρεί να χωρίσει τα δυο ζώα πριν κάνουν κακό το ένα στο άλλο. Εκείνη τη στιγμή, ωστόσο, μια άλλη μαϊμού, ο «Μόριτς» επεμβαίνει και δαγκώνει τον Αλέξανδρο στη δεξιά γάμπα. Ο μονάρχης προσπαθεί με το χέρι του να διώξει μακριά τη μαϊμού και εκείνη τον δαγκώνει μια ακόμα φορά στο χέρι.
Μερικά λεπτά αργότερα το επεισόδιο έχει λήξει αλλά ο νεαρός βασιλιάς με φρικτούς πόνους μεταφέρεται στη Βίλα Στουρμ, για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Στη συνέχεια μεταφέρεται στα Ανάκτορα όπου βρίσκεται ο καθηγητής Χειρουργικής Κωνσταντίνος Μέρμηγκας, ο οποίος κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν με τα αντισηπτικά μέσα εκείνης της εποχής. Και όταν λέμε «ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν», εννοούμε πως ο Μέρμηγκας έπλυνε τα τραύματα με οινόπνευμα και ζήτησε βενζίνη, που χρησιμοποιείτο τότε ως αντισηπτικό για τα τραύματα που προκαλούνταν στα πεδία των μαχών. Κάποιος έφερε ένα μπουκάλι βενζίνη που έβγαλε από το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου του.
Οι γιατροί που φτάνουν γρήγορα στο Τατόι για να τον περιθάλψουν, τον καθησυχάζουν ότι δεν πρόκειται για κάποιο σοβαρό τραύμα. Όσο περνούν, οι μέρες, ωστόσο, η υγεία του Αλεξάνδρου επιδεινώνεται όλο και περισσότερο, ενώ έχει διαρκώς πυρετό ο οποίος δεν πέφτει με τίποτα.
Τότε ήταν που κλήθηκαν επτά από τους σπουδαιότερους Έλληνες καθηγητές ιατρικής της εποχής: οι Κωνσταντίνος Σάββας: καθηγητής της μικροβιολογίας, Γεράσιμος Φωκάς: καθηγητής χειρουργικής, Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος: είχε διορισθεί προσωπικός ιατρός του Αλέξανδρου από την κυβέρνηση, Παναγής Λιβιεράτος: ειδικός στον τομέα της ειδικής νοσολογίας, Μενέλαος Σακόρραφος: καθηγητής παθολογίας, Βλαδίμηρος Μπένσης: καθηγητής παθολογίας και Μαρίνος Γερουλάνος: κορυφαίος καθηγητής χειρουργικής.
Το τραύμα του Αλέξανδρου μολύνεται, προκαλώντας και άλλες επιπλοκές στην υγεία του που σταδιακά οδηγούν σε σηψαιμία. Ο βασιλιάς υποφέρει από φρικτούς πόνους. Στο τραπέζι πέφτει και το ενδεχόμενο να του κόψουν το χέρι, ωστόσο, οι γιατροί το απορρίπτουν καθώς δεν μπορούσαν να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Αρνητική ήταν και η Ασπασία Μάνου. Όλοι θεωρούσαν πως ένας μη αρτιμελής βασιλιάς δε θα μπορούσε να έχει το ίδιο κύρος στην κοινωνία.
Ο Βενιζέλος φέρνει στην Ελλάδα δυο διακεκριμένους Γάλλους γιατρούς. Τον Φερντινάν Βιντάλ, κορυφαίο λοιμωξιολόγο, και τον Πιέρ Ντελμπέ που θεωρούταν κορυφή της χειρουργικής. Και οι δυο, ωστόσο, συμφωνούν πως, πλέον είναι αργά και ο ακρωτηριασμός θα ήταν χωρίς ουσία αφού η μόλυνση έχει επεκταθεί σε τέτοιο σημείο που ο θάνατος του βασιλιά είναι δεδομένος! Πράγματι, στις 12 Οκτωβρίου, ο 27χρονος Αλέξανδρος Α' άφησε την τελευταία του πνοή.
Χωρίς ποτέ να αποδειχθεί κάτι υπήρχαν κάποιοι που είπαν πως η ραγδαία επιδείνωση της υγείας του νεαρού βασιλιά δεν ήταν αποτέλεσμα της μόλυνσης αλλά δηλητηρίασης! Κάποιοι που δεν έβλεπαν με καθόλου καλό μάτι το γεγονός ότι η Ελλάδα βρέθηκε στο πλευρό των νικητών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ότι επί της δικής του βασιλείας έγινε (έστω για λίγο) πραγματικότητα η Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών και πως βασιλιάς και Βενιζέλος είχαν, πλέον, εξαιρετικές σχέσεις, θέλησαν να «αλλάξουν τα δεδομένα».
Όποια και αν είναι η αλήθεια, ο θάνατος του Αλέξανδρου προκάλεσε τεράστια πολιτική κρίση και κυρίως άλλαξε την ιστορία της χώρας, αφού στον θρόνο επανήλθε ο πατέρα τους Κωνσταντίνο Α, ο Βενιζέλος αποχώρησε από την Ελλάδα και η Μικρασιατική Εκστρατεία μετατράπηκε σε Μικρασιατική Καταστροφή.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
